Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1478020
zmechanizowanych, co nie pozwala na maksymalizację potencjału, jaki drzemie w mobilnych moździerzach kal. 120 mm. W skład WRiA wchodzi też 14. Suwalski Pułk Przeciwpancerny, wy- posażony w przestarzałe, samobieżne wyrzutnie przeciwpancernych pocisków kierowanych (PPK) 9M14P/P1 Malutka-P oraz nowoczesne PPK Spike-LR. Pułk ten jest typowany jako pierwszy beneficjent progra- mu o kryptonimie OTTOKAR-BRZOZA, w którym ogłoszono zakup batery- jnego modułu, którego kluczowym elementem jest niszczyciel czołgów: pojazd ze zintegrowaną lekką wyrzutnią oraz wyposażony w nowocz- esne PPK . Według zapowiedzi Ministerstwa Obrony Narodowej przy każdej z obecnie posiadanych dywizji ma znajdować się pułk przeciw- pancerny wyposażony w PPK zamontowane na lekko opancerzonym pojeździe kołowym. Konsorcjum PGZ-OTTOKAR składające się z Polsk- iej Grupy Zbrojeniowej S.A. (lider konsorcjum), HSW S.A., MESKO S.A. i WZE S.A., deklaruje, ze pierwsze pojazdy do testów będą w 2023 r. Huta Stalowa Wola S.A. odpowiada za projekt podwozia oraz integrację całego systemu, a MESKO S.A. oraz WZE S.A. to podmioty, które real- izować będą integrację i dostawy przeciwpancernych pocisków kierow- anych, jak również wezmą udział w potencjalnym transferze technologii, kluczowym, jeżeli bierzemy pod uwagę skalę zapotrzebowania na środki bojowe dla czterech pułków. Na szczeblu dywizji artyleria zgrupowana jest w pułkach artylerii – każda dywizja dysponuje samodzielnym pułkiem artylerii składającym się z dy- wizjonu dowodzenia, dwóch DAS, dwóch DAR oraz jednostek wsparcia i zabezpieczenia. W zakresie sprzętu rozpoznawczego jednostki WRiA dysponują zestawa- mi radarów artyleryjskich Liwiec oraz bezzałogowcami rozpoznawczymi Fly Eye. Podpisano również umowę dotyczącą zakupu systemu pk. GLADIUS produkcji Konsorcjum pod egidą WB Electronics, dającego możliwość prowadzenia rozpoznania oraz atakowania celów przy użyciu bezzało- gowców. System ten współdziała z ZSyDiKO (Zautomatyzowany System Dowodzenia i Kierowania Ogniem) Topaz. Jak już zapewne widać, WRiA nie dysponują jednostkami artylerii cen- tralnego podporządkowania, mogącymi wspomagać wysiłek poszczegól- nych dywizji. Taka sytuacja w sposób znaczący ogranicza możliwości tych związków taktycznych, zmniejszając ich siłę ognia, a tym samym zdolność do prowadzenia natarcia lub obrony. Konflikt za naszą wschodnią granicą, którego uczestnicy w sposób masowy używają artylerii lufowej i rakietowej pokazuje, że siła i precyzja ognia artyleryjskiego oraz zdolność do szybkiego manewru w celu uni- knięcia ognia kontrbateryjnego decydują często o powodzeniu natarcia i obrony. Statystyki strat po obu stronach są nieubłagane – większość z nich to efekt prowadzenia ognia artylerii wspartego rozpoznaniem pow- ietrznym i radioelektronicznym. Zapewne powyższe wnioski i szereg innych informacji pozyskiwanych z wojny w Ukrainie wpłynęły na decyzję MON o zamówieniu znacznej liczby dodatkowego sprzętu. Opinia społeczna została poinformowana, że skierowano do strony amerykańskiej zapytanie ofertowe LoR (Letter of Request) na zakup 486 sztuk wyrzutni M142 HIMARS dla 80 baterii, FOTO: Dawid Kamizela 9 www.fragoutmag.com ANALIZA