Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1526671
Ktoś wskazuje 2014 rok jako ten moment, w którym Rosja zajęła Krym i rozpoczęła wojnę hybrydową na wschodzie Ukrainy. Ktoś uważa, że ukraińskie rewolucje 2004 i 2013 czyli tzw. Majdany należy uznawać za wczesny etap tej konfrontacji na poziomie wtedy jeszcze politycznym. Niektórzy eksperci zaliczają też wojnę handlową i konflikty energetyczne z lat 2006 – 2012 za etap przygotowawczy dla przyszłej wojny pełnoskalowej, a ktoś wręcz uważa, że Ukraińcy mają narracyjnie wybudować ciągłą nieprzerwaną linie walki narodu ukraińskiego z Rosją o własne państwo trwającej od początku XX wieku. Tak czy inaczej, faktem jest to, że startem dla bezpośrednich działań zbrojnych pomiędzy Rosją i Ukrainą stały się wydarzenia na Donbasie wiosny i lata 2014 roku. Wydarzenia tzw. Ruskiej Wiosny. W artykule, który Państwo mogą znaleźć w 43 wydaniu FRAG OUT! Magazine, przedstawiam sytuacje ukraińskiego państwa ze stanem na początek 2014 i opisałem cały proces reform i zmian, który miał miejsce w szeregach Sił Zbrojnych Ukrainy podczas konfliktu w Donbasie w latach 2014-2022. W dzisiejszym artykule postaram się przybliżyć naszym czytelnikom drugą stronę tego konfliktu – siły tzw. separatystów czyli grupy zbrojne, które pojawiły się w Donbasie wiosną 2014 roku i z czasem przekształciły się w to, co nazywa się obecnie 1. Doniecki i 2. Ługański korpusy armijne Federacji Rosyjskiej. Spróbujemy w tym tekście przybliżyć sobie cały proces formowania się tych „Sił Zbrojnych Republik Ludowych", skąd się wzięły te grupy zbrojne, na czym bazują i jak zmieniały się one z biegiem czasu. Wstęp. Historia pozorowanego separatyzmu. Dla wygody i większej klarowności w opisie tego procesu, rozdzielimy historie „republik ludowych" i ich sił zbrojnych na kilka etapów. Natomiast jeżeli próbowalibyśmy przedstawić krótką wersję tych wydarzeń, możemy powiedzieć, że cała historia tzw. donbaskiego separatyzmu, to jest historia rosyjskiej próby wykorzystania regionalnej odmienności lokalnych mieszkańców dla podporządkowania sobie całej Ukrainy. Rosja wykorzystała odmienność Donbasu jako regionu dla maskowania swoich agresywnych działań, przy czym – biorąc pod uwagę to, że Donbas zawsze był regionem o bardzo niskiej oddolnej aktywności społecznej – Rosja nie mogła nigdy liczyć na szerokie aktywne poparcie miejscowej ludności dla swoich działań. Rosyjskie próby destabilizacji Ukrainy najpierw opierały się na bardzo nielicznych i marginalnych prorosyjskich grupach aktywistów działających wewnątrz Ukrainy przy finansowym wsparciu z zewnątrz, a kiedy to nie dało efektu, Rosja musiała się zaangażować bezpośrednio. W jakimś sensie historia „donbaskiego separatyzmu" jako rosyjskiej operacji specjalnej przeciwko Ukrainie można uznać za porażkę rosyjskiej koncepcji wojny hybrydowej, ponieważ to, co w założeniu miało zdestabilizować Ukrainę i zdefragmentować www.fragoutmag.com