Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1541285
G dy mowa o tej pierwszej, kusi, by powiedzieć, że znajdujemy się obecnie w końcowej części przewo- du pokarmowego. I, niestety, faktycznie częściowo tam jesteśmy. Po prostu system obrony cywilnej od roku 1990 powoli ulegał dekompozycji, a wysiłki or- ganów państwa skierowane były na budowę najpierw pokojowego systemu ratowniczo – gaśniczego, a później systemu zarządzania kryzysowego. Te wysiłki były - jak na państwo w okresie kosztownej transformacji gospo- darczej i ustrojowej - ogromne i niezbędne, ale zachodziły w warunkach znacznego zmniejszenia zagrożenia wybu- chem międzypaństwowego konfliktu zbrojnego na przeło- mie XX i XXI wieku. Niestety, kiedy zaczęły pojawiać się coraz wyraźniejsze symptomy rosnącego ryzyka, zwłasz- cza od roku 2015, przez szereg lat nie podejmowano dzia- łań w celu wzmocnienia, a w praktyce odtworzenia obrony cywilnej. Utworzenie nowego rodzaju sił zbrojnych - Wojsk Obrony Terytorialnej - było działaniem przede wszystkim w kierunku wzmocnienia bezpieczeństwa militarnego. Należy bowiem pamiętać, że zasadniczym zadaniem wojska jest wykonywanie zadań w trakcie kon- fliktu zbrojnego - pozostałe, choć ważne, mają charakter dodatkowy i z zasady wykonywane są wtedy, gdy zdol- ności jakie posiadają cywilne służby i instytucje okazują się niewystarczające lub tworzenie ich w cywilu nie by- łoby uzasadnione. Było to jednak rozwiązanie komfortowe przez ostatnie trzy dekady, gdy wojsko miało wolne „moce przerobowe". Obecnie może ich zabraknąć. Zadania wykonywane przez Terytorialsów są tego dobrym przykładem. Od kilku lat wojska te wspierają cywilne służ- by w poszukiwaniu osób zaginionych, bowiem w czasie po- koju nie jest problemem wydzielenie kilkudziesięciu osób do pomocy w przeczesywaniu terenu, ale w razie zagro- żenia agresją, ci żołnierze mogą zostać zadysponowani nie do poszukiwania osób potrzebujących pomocy, lecz grup dywersyjno - rozpoznawczych czy ochrony infrastruktu- ry krytycznej. Niestety, na skutek zaniedbań z lat po- przednich, system obrony cywilnej należy budować od nowa. Nie dziwi więc, że - mimo wejścia w życie ustawy - prace związane z jej wdrażaniem, opisane choćby w przyję- tym niedawno przez rząd „Programie Ochrony Ludności i Obrony Cywilnej na lata 2025-26" to przede wszyst- kim inwentaryzacja tych zasobów które już istnieją - tak materiałowych (jak schrony), jak i ludzkich (w tym stwo- rzenie ewidencji obrony cywilnej) oraz podjęcie pierwszych kroków na podstawie już zidentyfikowanych potrzeb, jak budowa systemów łączności czy zakup autobusów miej- skich przygotowanych do konwersji na pojazdy transportu medycznego. To jednak są tylko wstępne działania, które swój efekt przynieść mogą dopiero po pewnym czasie. ANALIZA