Frag Out! Magazine

Remontowych sprawował minister żeglugi. Pozostawanie przedsiębiorstwa w resorcie żeglugi okazało się zbawienne z punktu widzenia dalekosiężnej perspektywy rozwojowej. W okresie powszechnego „powojennego niedostatku" środków objętych centralną reglamentacją, mikroskopijne w stosunku do potrzeb innych potentatów zrzeszonych w tym resorcie, potrzeby zakładu mogły być zaspokajane w zasadzie bez istotnych ograniczeń. Sytuacja ta pozwoliła na stworzenie w miarę nowoczesnej bazy pomiarowej i technologicznej, a także stosunkowo łatwy dostęp do nowoczesnych importowanych elementów i podzespołów. Umożliwiało to produkcję urządzeń na dobrym europejskim poziomie, a jednocześnie, co było równie istotne, ugruntowało wśród zespołów pracowniczych poczucie własnej wartości i konkurencyjności w stosunku do innych renomowanych producentów. W związku z rozwojem działalności produkcyjnej przedsiębiorstwa podjęto decyzję o zmianie lokalizacji. Kończył się okres zwany żartobliwie od poprzedniej lokalizacji „epoką barakową". Zakład przeniósł się z Narwiku do nowej siedziby w Gdyni przy ulicy Zygmunta Augusta. Nowe warunki lokalowe umożliwiające rozwój przedsiębiorstwa pozwoliły na rozszerzenie zakresu usług serwisowych. Stworzono też sieć placówek terenowych – od Gdańska aż po Szczecin. Były to licencjonowane punkty serwisowe renomowanych producentów urządzeń elektroniki morskiej, takich jak Marconi, Deca, SAIT i Kelvin Hughes. Zdobyte doświadczenie i kontakt z wyrobami producentów sprzętu radiowego z ówczesnej światowej czołówki zaowocowały brzemiennymi w skutki decyzjami podjętymi w 1954 roku. Zdeterminowały one przyszłą „koronną" dziedzinę produkcyjną zakładu – łączność radiową UKF FM. Efektem przyjętej i konsekwentnie realizowanej strategii było pojawienie się pierwszych radiotelefonów rodzimej produkcji: w 1956 roku radiotelefonu FM-252, a dwa lata później radiotelefonu FM-302. Równolegle kontynuowane były prace nad nowymi urządzeniami elektroniki morskiej. Wzrost produkcji i zatrudnienia dyktowany potrzebami rynku w istotny sposób ograniczany był istniejącymi warunkami lokalowymi. Pomimo rozbudowy brakowało nie tylko pomieszczeń pracowniczych, ale i hal produkcyjnych. Atrakcyjna, z punktu widzenia załogi, lokalizacja w centrum miasta zobowiązywała do spełnienia określonych kryteriów ekologicznych. Stan ówczesnej techniki wymagał stosowania w produkcji znacznej ilości elementów metalowych (ramy, obudowy), a procesy technologiczne związane z ich obróbką nie mogły być realizowane w warunkach zabudowy miejskiej. Podjęto więc starania o uzyskanie nowej lokalizacji. Pierwszy etap prac inwestycyjnych zakończył się w listopadzie 1965 roku oddaniem do użytku hali Wydziału Mechanicznego. Przeprowadzka do tego wydziału zapoczątkowała trwającą aż do wiosny 1968 roku systematyczną dyslokację zakładu. Jednocześnie trwał proces kształtowania i wyodrębniania typowych dla przedsiębiorstwa produkcyjnego pionów i komórek organizacyjnych. W 1963 roku powstało Biuro Rozwojowe, www.fragoutmag.com

• Cover