Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/630717
właściwie w każdym chwycie (w szablowym wymaga jedynie przesunięcia dłoni nieco w dół, by komforto- wo oprzeć palec na rampie górnego jelca). Rękojeść jest wąska, lecz stosunkowo gruba, w dodatku została przyjemnie wyprofilowana – jest grubsza w miejscu, gdzie opiera się środek dłoni i węższa w punktach, na których układa się palec wskazujący i mały. Dużym plusem jest także podcięcie pod gardą. Kształt ręko- jeści sprawia, że chwyt jest pewny, mimo że polero- wana micarta wydaje się śliska. Podczas użytkowania noża zauważyłam jednak, że materiał łatwo się ściera – w niektórych miejscach okładki zmatowiały i lekko się przytarły. Rękojeść została dokładnie spasowana, nie znalazłam żadnej szczeliny pomiędzy elementami, chociaż przejeżdżając palcem w poprzek warstw, moż- na wyczuć łączenia pomiędzy tangiem, G10 i micartą. Testy Dotychczas w moje ręce wpadały głównie noże obo- zowe, od czasu do czasu fightery czy balisongi. Żaden z nich nie dawał mi jednak okazji do przeprowadze- nia jednego z tych kultowych testów, polegających na dziabaniu lodówki albo pruciu opon, które bez jakiejś konkretnej przyczyny przeprowadza się na nożach taktycznych. RTK od Artura okazał się pierwszym ostrzem, któremu na potrzeby recenzji zafundowałam taką rozrywkę, choć nie było to od początku moim zamiarem. Jako że nóż już na pierwszy rzut oka sprawiał wrażenie całkiem użytkowego narzędzia (całość mierzy 28 cm, z czego 14,5 cm stanowi krawędź tnąca), przez mie- siąc służył mi tak, jak każdy inny nóż do lasu. Strugał patyki, rąbał niewielkie gałęzie, od czasu do czasu ba- tonował grubsze kawałki drewna. Żadnych cięższych prac, wszystko w granicach zdrowego rozsądku. www.fragoutmag.com