Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/654933
KSIĄŻKA Dowódca posterunku nadal nie wydał rozkazu otwarcia ognia. Michał, tak jak pozostali, czekał i obserwował nadjeżdżającą kolumnę. Pierwszy z BTR-ów zatrzymał się sto metrów od blok- postu. Za nim, aż do wzniesienia, za grzbietem którego kończył się widok na drogę, stało jeszcze sześć maszyn. Mimo postoju spadochroniarze pozostali na kadłubach wozów. Zapewne przekonani, że lada moment bez przeszkód pojadą dalej. Minęło kilkanaście sekund, gdy z pierwszego pojazdu zeskoczył jeden z Rosjan. W ręku trzymał kawałek białego płótna. Zaczął nim machać nad głową i ruszył w stronę barykady. „Emisariusz, kurwa mać!" – Domański zaklął w myślach. – Skurwysyny, są pewni siebie – powiedział na głos. – Sądzą, że ich przepuścimy bez walki. – A bo to mało razy tak było, że przechodzili przez nasze pozycje bez jednego wystrzału? – skomentował ponuro jeden z czołgistów. – Oby kapitan nie okazał się jednym z tych tchórzliwych oficerków. – Pancerniak miał na myśli dowódcę blok-postu. – Ni chuja, nie przejdą tak po prostu. – Bohdan śledził lufą idącego Rosjanina. – Ni chuja – dodał i posłał w stronę celu krótką serię. Emisariusz padł na asfalt kilkanaście kroków przed betonowym klockiem. W jednej chwili z ukraińskich pozycji odezwało się paręnaście AKM-ów i cztery PK. Kule kosiły Rosjan, którzy pośpiesznie zeskakiwali z wozów. Co najmniej kilku padło na ziemię martwych. Lecz spadochroniarze nie byli źle wyszkolonymi poborowymi, a elitą rosyjskiej armii. Szybko zaczęli się odgryzać. To na ten moment czekał dowodzący posterunkiem kapitan. Kolumna atakujących miała po swojej lewej stronie otwartą przestrzeń. Po prawej, zaledwie kilkanaście metrów od szosy, rozciągała się ściana lasu. I gdy BTR-y zaczęły się przegrupowywać, spomiędzy drzew wystrzeliły charakterystyczne smugi.