Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/654933
będą mogły wykorzystać w pododdziałach nowych platform kołowych i gąsienicowych wojsk lądowych, w tym typów bumierang, kurganiec czy tajfun, a nawet lekkich, takich jak ryś (lmV m65) i tigr. Te czynniki sprawiły, że przy braku alternatywnych kon- strukcji perspektywiczne wozy bojowe „desantników" będą oparte na konstrukcji pojazdów gąsienicowych bmd-4 i btr-mdm, stanowiących z kolei rozwinięcie wcześniejszych modeli – ten pierwszy został przyjęty oficjalnie do uzbrojenia dopiero w 2008 r. i jest to faktycznie bmd-3 bachcza z uniwersalną wieżą Bachcza-U, zresztą pierwotnym oznaczeniem pojazdu było bmd-3m. Obecne kierunki modernizacyjne zawierają się nadal w doskonaleniu mobilności oraz siły pojazdów nowej generacji kosztem ich opancerzenia. Wprowadzenie tych platform wymusiła również szybko postępująca degradacja techniczna najstarszych wo- zów desantowych bmd-1p/pk i bmd-2, przy niewystarczających efektach programów ich modernizacji (chociaż, przykładowo, w 2009 roku WDW otrzymały ponad 100 sztuk zmodernizowanych BMD-2). Mimo rozpoczęcia w 2005 roku dostaw bojowych wozów desantu bmd-4 do 2008 roku, tj. do czasu zakończenia produkcji, przezbrojono w te wozy jedynie jeden batalion (łącznie wyprodukowano w tym czasie około 30 sztuk BMD-4), chociaż plany mówiły o przejęciu co najmniej 64 sztuk dla dwóch batalionów. Decyzja o opracowaniu i wdrożeniu nowego bojowego wozu desantu, stanowiącego ewolucję poprzednich typów, potwierdziła jednocześnie kontynuację koncepcji rozwoju WdW zakładającej przynajmniej częściowe zachowanie zdolności do desantowania z powietrza zgrupowań bojowych wraz ze sprzętem ciężkim. Pojazdy te, dysponując podwyższoną siłą rażenia, mają mieć zdol- ność do prowadzenia autonomicznych działań w głębi ugrupowania przeciwnika bez konieczności wsparcia przez inne formacje. Obie nowe rodziny pojazdów mają gwarantować utrzymanie wysokiego poziomu mobilności i siły ognia, natomiast zredukowana ANALIZA