Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/794319
przeznaczenia, tj. podporządkowanych planowanym do sformowania brygadom OT, nie było możliwe. W zmienionej kon- cepcji większość jednostek OT formo- wanych po mobilizacji stanowić miały pododdziały ochrony i obrony obiektów. Oprócz nich funkcjonowałyby w pełni zmotoryzowane oddziały OT (brygady i bataliony), przeznaczone do uzupełnie- nia i zabezpieczenia działań własnych i sojuszniczych wojsk operacyjnych. Nie miałyby one stałych rejonów odpowie- dzialności ograniczonych do jednego wo- jewództwa. W 2003 roku rozwiązano pododdziały 23. Brygady OT na Śląsku, a w latach 2008–2009 pozostałe siły obrony tery- torialnej. W nowych realiach założono, że pododdziały obrony terytorialnej będą mobilizowane jedynie w czasie kryzysu lub konfliktu – dopiero w 2015 r. ujaw- niono, że na czas „W" planowane było powołanie w takich uwarunkowaniach do 30 batalionów OT. Dyskusja na temat sił obrony lokalnej, przeznaczonych do obrony terytorium państwa, pojawiła się w Polsce w 2014 roku, krótko po wybuchu konfliktu na wschodniej Ukrainie. Co istotne, kwestia ta nie zamknęła się jedynie w dyskursie specjalistów i przedstawicieli resortu obrony narodowej, lecz została podchwy- cona także przez organizacje pozarządo- we, w tym stowarzyszenia proobronne. Zagadnienie obrony terytorialnej trafiło również do dyskusji politycznej. Powołane w 2015 roku nowe kierownictwo resortu obrony narodowej, dość szybko przedsta- wiło wstępne założenia budowy teryto- rialnego elementu polskich sił zbrojnych. Według deklaracji szefa MON z listopada 2015 roku jednym z najistotniejszych zadań resortu miała być organizacja sił obrony terytorialnej kraju, w perspektywie krótkoterminowej utworzenie na granicy wschodniej trzech pierwszych brygad ОТ. Koszt przedsięwzięcia określono wów- czas na 300–350 mln PLN. W związku z planowanym zwiększeniem stanów osobowych Sił Zbrojnych RP do około 150 tysięcy żołnierzy analizowano utwo- rzenie w całym kraju pododdziałów obrony terytorialnej w myśl zasady „trzy plutony na powiat", gdzie jeden pluton miał przypadać średnio na 11 tys. obywateli zdolnych do służby wojskowej. Siły obrony terytorialnej według tej koncepcji miały dzielić się na jednostki stacjonarne, przeznaczone do ochrony i obrony obiektów, rejonów i rubieży, liczące około 46 000 żołnierzy (1024 plutony), oraz pododdziały mobilne przeznaczone do wsparcia i współpra- cy z wojskami operacyjnymi (brygada zmechanizowana, sześć brygad piechoty, brygada piechoty górskiej, brygada obrony wybrzeża), wzorowane na amerykańskiej National Guard i brytyjskiej Territorial Army. Wynikało to z przeświadczenia, że potencjał istniejących nielicznych lądo- wych wojsk operacyjnych pozwala w pełni kontrolować jedynie ograniczony obszar odpowiedzialności. W ten sposób argu- mentowano potrzebę utworzenia cięż- szego komponentu ОТ przeznaczonego do wsparcia armii regularnej i mającego zdolność do przemieszczania się i walki na danym kierunku, w ścisłym powiązaniu z wojskami operacyjnymi. Koszt utworze- nia jednego związku taktycznego OT miał wynieść odpowiednio: 20–25% kosztów sformowania dywizji ciężkiej (pancernej), 58% kosztów sformowania brygady lekkiej piechoty OT i 80% kosztów sformowania brygady ciężkiej. analiza