Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/794319
na tych terenach zagrożeń związanych z klęskami żywiołowymi lub przemysłowy- mi. Do warunków geograficznych i zadań przypisanych poszczególnym jednostkom dostosowano nie tylko dyslokację, lecz także struktury i uzbrojenie poszczegól- nych brygad i batalionów. Podstawowymi założeniami miało być zarówno elastyczne dostosowanie ich organizacji do poło- żenia geograficznego, jak i znajomość regionu przez służących w nich żołnierzy. Koncepcja zakładała wprowadzenie zasa- dy „obrony własnego domu", która miała utrwalić związek emocjonalny osób słu- żących w pododdziałach OT z własną jed- nostką i wpłynąć na wyniki ich szkolenia. Jednocześnie zakładano jednak duże ska- drowanie jednostek Obrony Terytorialnej, które miało pozwolić na znaczne oszczęd- ności w budżecie MON, dzięki czemu wię- cej środków przeznaczonych na nią można by wydać na proces szkoleniowy, a nie utrzymywanie kadr. Ponadto wyposażenie jednostek tej formacji w uzbrojenie i sprzęt o mniejszym stopniu skomplikowania technicznego pozwolić miało na skrócenie czasu szkolenia. Przykładowo zgodnie z ostatecznie zaak- ceptowanym planem rozwoju OT cztery brygady przewidziane do sformowania na bazie likwidowanych w tych garnizonach związków taktycznych wojsk operacyjnych (w Olsztynie, w Białymstoku, w Przemyślu i w Kłodzku) miały mieć różne przezna- czenie, strukturę i uzbrojenie. Koncepcja zakładała, że każda z tych brygad będzie operować w zupełnie odmiennych warun- kach i choć ich struktura będzie zbliżona (pięć batalionów OT), to podstawowe pododdziały w każdej z nich będą dyspo- nować innym uzbrojeniem i specjalistycz- nym wyposażeniem, odmienne miały być także programy szkolenia tych jednostek. Olsztyńska brygada OT miała mieć cha- rakter jednostki lekkiej, z uwzględnieniem działań na wodach śródlądowych i w gęsto zalesionym terenie, przemyska – rozpo- znawczej, białostocka – zmechanizowanej, uzbrojonej w wozy opancerzone, a kłodzka – górskiej. Ostatecznie w latach 2000–2001 sformo- wano - poza wspomnianymi trzema bryga- dami - kolejno: 14. Brygadę OT z dowództwem w Przemyślu, 18. Brygadę OT z dowództwem w Białymstoku, 22. Brygadę Piechoty Górskiej OT z dowództwem w Kłodzku i 23. Brygadę OT z dowództwem w Gliwicach. Miały one zbliżoną strukturę i nie były wyposażone w cięższe uzbrojenie, w tym wozy opancerzone. Łącznie do 2003 roku sformowano jedynie siedem brygad OT, liczących teoretycznie 35 batalionów pie- choty oraz pięć batalionów ratownictwa inżynieryjnego, co stanowiło około 1/3 planowanych do utworzenia sił i tylko częściowo z uwzględnieniem postulatów wynikających z wypracowanej koncepcji. Jeszcze w 2002 roku zatwierdzono w Sztabie Generalnym WP nową „Koncepcję przebudowy wojsk obrony terytorialnej", która z uwagi na niewystarczające środki fi- nansowe zmniejszała liczebność wojsk OT do 2–3 tys. w czasie pokoju oraz 50–70 tys. w czasie „W". Ponadto uznano, że wobec braku wystarczającej ilości uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz braku fundu- szy na ich zakup sformowanie zakładanej wcześniej ilości jednostek OT ogólnego www.fragoutmag.com