Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/853192
białe metki na bluzach i spodniach, które następnie zmieniono na zielone. SpodnIe Typu I – trousers, woodland camouflage pattern; combat o numerze NSN 8415-01-084-17xx zostały wystandaryzowane tak samo jak bluza 12 października 1979 i produkowano je od 1981 roku. Spodnie wykonano z tego samego materiału co bluzę. Miały sześć kieszeni: dwie przednie wszyte wewnątrz poniżej pasa, dwie tylne wszyte wewnątrz zamykane na patki i dwa guziki oraz dwie udowe, również zamykane na patki z guzikami. Kieszenie udowe miały harmonijkowe zaszewki zwiększające ich pojemność. Były też wyposażone w otwory drenażowe u dołu tylnej krawędzi. Spodnie zapinało się na cztery guziki, a w pasie miały regulację obwodu w formie bawełnianych tasiemek z klamerką. Na kolanach i siedzisku dodano wzmocnienie. Na wysokości kolana znajdowały się charakterystyczne zaszewki, które sprawiały, że nogawka zawsze była lekko wypchnięta, co ułatwiało zginanie nogi. W dolnych częściach nogawek umieszczono taśmy, którymi można było opiąć nogawki wokół cholewki buta lub tuż nad nią, jednak w praktyce rzadko z nich korzystano. Spodnie produkowano w rozmiarach XS, S, M, L i XL, w długościach X-Short, Short, Regular, Long, X-Long. Do 1985 roku trwało zastępowanie starych mundurów nowymi. Częstą praktyką przed całkowitą wymianą, zwłaszcza w latach 1982–1984, było stosowanie dawnych mundurów oliwkowych poza warunkami polowymi – wszystko było uzależnione od zaopatrzenia jednostki. Nowe mundury szybko przetestowano w walce. Wykorzystywano je w latach 1982 1984 w Libanie (Marines) oraz w 1983 na Grenadzie (US Army i Marines). Doświadczenia z tych konfliktów wykazały pewne niedostatki mundurów. Nie sprawdziły się one przede wszystkim w gorącym, wilgotnym klimacie, dochodziło wręcz do udarów cieplnych żołnierzy. Tymczasowo zdecydowano, że dopóki nie zostaną opracowane i wyprodukowane nowe mundury typu tropikalnego, można będzie nadal stosować starsze typy takich mundurów (czyli w krojach RDF i TCU) i rozpoczęto prace nad nową tropikalną wersją mundurów BDU. bluza i sPodnie bdu w latach 1985–1995 (typ II i modyfikacje kroju typu I) Bluza Typu III – coat, hot weather, woodland camouflage pattern; combat o numerze NSN 8415-01-184-13XX została wystandaryzowana 14 lipca 1984 roku [5]. Pierwsze kontrakty na nowe bluzy zostały rozpisane w roku 1985, a pierwsze tego typu mundury zaczęły pojawiać się w jednostkach na większą skalę dopiero w latach 1986–1987. Zastosowano tradycyjną dla mundurów tropikalnych popelinę ze 100% bawełny o gramaturze od 5,7 do 7 uncji z nadrukowanym kamuflażem woodland [10]. Co ciekawe, ten materiał w praktyce nie jest znacznie lżejszy od NYCO Twill. W przypadku bluzy czy spodni masa zmniejsza się jedynie o kilkanaście procent, jednak mundury te są o wiele cieńsze i znacznie szybciej schną. Jednocześnie materiał chroni przed wiatrem (materiał NYCO Twill jest trochę przewiewny, ale jednocześnie cieplejszy). W konstrukcji bluzy wprowadzono pewne zmiany. Przede wszystkim trochę poluźniono krój i zwiększono obwód w klatce dla każdego z rozmiarów. Z tego powodu na plecach w talii po bokach dodano patki z guzikami, tak aby móc talię ustawić dla dwóch obwodów. Zmniejszono kołnierz. Zmieniono też sposób zaszywania górnych kieszeni (od tej pory wewnętrzną krawędź kieszeni zaszywano na płasko). SpodnIe Typu III – trousers, hot weather, woodland camouflage pattern; combat o numerze NSN 8415-01-184- 13XX zostały wystandaryzowane w tym samym momencie co bluza i ich produkcja także rozpoczęła się w 1985 roku. Spodnie, poza innym materiałem, przeszły niewielką zmianę. Dodano w nich klapkę na wewnętrznej stronie rozporka, zapinaną na guzik, chroniącą krocze przed ukąszeniami owadów, lub w przed piaskiem, gdy żołnierz w gorącym klimacie nie nosił bielizny. www.fragoutmag.com