Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/853192
BuTy BooTS, combat, direct molded sole o numerach NSN zaczynających się od 8430-00-782-XXXX i 8430- 01-030-XXXX kontraktowane były od lat 60. do 1985 roku (ostatni kontrakt DLA100-85-C-4267). Buty wykonane były z czarnej, odpornej na wilgoć skóry licowej. Wyposażono je w podeszwę typu Direct Molded Sole, która była formowana na bucie na specjalnej działającej pod wysokim ciśnieniem prasie. Na podeszwie zastosowano charakterystyczny wzór w jodełkę, tzw. chevron pattern. Buty miały wysokość 10 cali i wykorzystano w nich klasyczne wiązanie, które podzielone było na dwie sekcje dziurek – cztery u dołu i pięć u góry, po zagięciu. Buty tego typu wydawano do końca lat 80. i wciąż bywały w użyciu na początku lat 90. BuTy BooTS, combat, mildew and water resistant, direct molded sole o numerach NSN zaczynających się od 8430- 01-198-XXXX standaryzowano 5 stycznia 1985 i rozpoczęto ich produkcję w maju tego roku [5]. Buty zostały lekko przekonstruowane w stosunku do poprzedniego modelu. Elementem najbardziej rozpoznawalnym było zastosowanie w nich szybkiego wiązania, tzw. speed-lace, składającego się z szeregu 9 do 10 (w zależności od rozmiaru) mosiężnych, pokrytych teflonem przelotek i specjalnych bardzo długich (ponad 200 cm) sznurówek o kwadratowym przekroju. Takie rozwiązanie pozwalało na zasznurowanie buta jednym silnym szarpnięciem (w praktyce wymagającym nieraz trochę wprawy). 10-calową cholewkę buta zmodyfikowano, dodając u góry miękką poduszkę chroniącą nogę przed obtarciami. Zmieniono podeszwę buta w ten sposób, że zastosowano wzór przypominający oponę jeepa. Rowki podeszwy miały obłe kształty, co ułatwiało samoistne czyszczenie ich z błota podczas marszu. Podeszwa buta miała flek mocowany na gwoździach i kleju. Rozwiązanie to pozwalało na wymianę zużytego fleka w razie potrzeby. Buty wyposażone były we wkładki wykonane z saranowej siatki i pokryte tkaniną. Ułatwiały one osuszanie stóp i w praktyce działały bardzo dobrze. Dużą wagę przyłożono do wodoodporności skóry i odporności na rozwój grzybów – trzeba przyznać, że chemia zastosowana do wyprawienia skóry butów świetnie sprawdza się i nawet po 30 latach intensywnego użytkowania obuwia trudno sprawić, aby zaczęły one solidnie śmierdzieć. Buty produkowano w rozmiarach od 3 do 14, co pół rozmiaru i w siedmiu tęgościach (bez niektórych kombinacji). Dawało to 133 rozmiary, więc trudno było nie znaleźć pary dla swojej stopy. Rozmiar butów dobierano do stopy za pomocą specjalnych wzorników. W praktyce żołnierze zaczęli je nosić w okolicach 1986 i 1987 roku. W roku 1993 po kilku latach przyszła pora na modyfikacje. Przede wszystkim rozwiązanie z przelotkami speed lace na całej długości sznurowania było złe. Zupełnie bez sensu podczas sznurowania cała sznurówka przesuwała się raz na lewo, raz w prawo i całość trzeba było poprawiać. Problem rozwiązano poprzez zastosowanie na dole dwóch pierwszych oczek klasycznego typu. Nie trzeba było też wymieniać fleków – po dwóch, trzech latach noszenia, kiedy flek faktycznie już się zużył, lepiej było wymienić cały but. Jednocześnie mocowane osobno na gwoździe i klej fleki pogarszały niezawodność butów wykonanych w doskonałej konstrukcji DMS. Nawet dzisiaj, jeśli kupimy takie buty wyprodukowane w pierwszych partiach produkcyjnych w 1985 roku, gwarantuję, że prędzej po roku lub dwóch pojawi się jakieś mechaniczne zmęczenie starej, rozeschniętej skóry niż podeszwa DMS odejdzie od buta. Po 1993 roku zmodyfikowano jeszcze wkładki, zastępując je nowocześniejszymi wykonanymi z pianki poliuretanowej. Ostatnie buty produkowano w latach 2003/2004 w ramach kontraktu SPO100-03-D-0371. BuTy InfanTry ComBaT BooTS o numerze NSN 8430-01-502-XXX wystandaryzowano 28 października 2002 roku i produkowano jedynie na kontrakty z roku 2003 [5]. Buty oparto na konstrukcji butów zaprojektowanych dla US UMUNDUROWANIE