Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/853192
Module) z dalmierzem laserowym i przelicznikiem ba- listycznym. Żywotność PSRL wynosi 1000 strzałów, a GS-777 – co najmniej 500 strzałów. Powyżej opisane granatniki mogą być brane pod uwagę w poszukiwaniu optymalnych rozwiązań sys- temu broni wsparcia dla polskiej piechoty. Działania na współczesnym polu walki, w tym w terenie miej- skim, wymagają posiadania nie tylko dedykowanego granatnika przeciwpancernego, lecz także wielofunk- cyjnego systemu broni, który może być stosowany do ostrzeliwania różnych celów – „miękkich" i „twardych", w tym pojazdów, budynków i żołnierzy za różnorodnymi zasłonami. Współczesny granatnik wielozadaniowy ma łączyć własności nowoczesnych głowic bojowych z moż- liwością prowadzenia ostrzału z przestrzeni zamkniętych i innych ograniczonych wymiarami stanowisk ogniowych. Skuteczność działania powinny dawać tandemowe głowice kumulacyjne z prekursorem nieinicjującym, ładunki dwu- funkcyjne, np. kumulacyjno-burzące, z regulacją funkcji dzia- łania. Wyposażenie broni w zaawansowane systemy celowni- cze dzienne i dzienno-nocne, w tym z dalmierzem laserowym oraz przelicznikiem komputerowym ma zapewnić wysokie prawdopodobieństwo trafienia, dzięki opcjonalnemu wyposa- żeniu broni, w zależności od potrzeb. Co istotne, granatnik ma być prosty w obsłudze, a przy tym ergonomiczny i „przyjazny" dla użytkownika. Czy wprowadzenie do uzbrojenia Wojska Polskiego nowych granatników będzie oznaczać kres użytkowania słynnego RPG- 7? Broń ta powstała ponad pół wieku temu, ale nadal jest pod- stawowym, lekkim uzbrojeniem przeciwpancernym polskiej piechoty. Obecna jej wartość bojowa w zadaniach, do których jest przeznaczona – zwalczania pojazdów opancerzonych – jest iluzoryczna, i to pomimo opracowania nowych typów amunicji, szczególnie przeciwpancernej. Wojsko Polskie dysponuje bo- wiem bardzo przestarzałą amunicją, której skuteczność nawet przeciwko lekko opancerzo- nym celom jest dyskusyjna. Zarówno pododdziały wojsk operacyjnych, jak i Wojska Obrony Terytorialnej powinny być wyposażone w systemy uzbrojenia gwarantujące skuteczne wykonywanie zadań, w tym walkę z pojazdami opancerzonymi przeciwnika. Ręczny lekki granatnik wielozadaniowy musi pozwalać drużynie piechoty na zwalczanie pojazdów pancernych i innych celów opancerzonych, ale z równą skutecznością powinien niszczyć bunkry i inne umocnienia polo- we czy siłę żywą. Należy zatem postawić pytanie, czy zasadne jest wprowadzenie granatnika jedynie z głowicą do zwalczania pojazdów opancerzonych, czy – na podstawie polskich doświad- czeń z Iraku i Afganistanu – potrzebne będzie wyposażenie pododdziałów piechoty w broń do zwalczania stanowisk ognio- wych schronów bojowych lub improwizowanych punktów oporu w budynkach i budowlach? Nowy model granatnika w arsenale Sił Zbrojnych powinien być przystosowany do prowadzenia ognia w każdych warunkach, w tym takich, w których wcześniejsze typy z uwagi na koniecz- ność zachowania bezpieczeństwa strzelającego oraz innych żołnierzy wymuszały opuszczenie zakrytych pozycji i przemiesz- czanie się na otwarte stanowiska ogniowe, w większym stopniu narażone na ostrzał. Zdolność do prowadzenia ognia z ograniczo- nej kubaturowo przestrzeni pozwala na maksymalne skorzysta- nie przez obsługującego z ochrony zapewnianej przez środowi- sko działania, dla przykładu w terenie zurbanizowanym zwiększa się wielokrotnie ilość możliwych do wykorzystania miejsc, z któ- rych można prowadzić bezpieczny ogień z granatnika. Nowa polska lekka broń przeciwpancerna powinna być, pod względem swoich parametrów taktyczno-technicznych, co naj- mniej równorzędna z najnowszym rozwiązaniami zagranicznymi. Odrębną kwestią jest to, czy zakup nowych granatników wielo- krotnego użycia będzie powiązany z produkcją jego komponen- tów w Polsce. BROŃ STRZELECKA