Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/915069
do skutecznego „zniechęcenia" go do dalszych działań. W skrajnym przypadku nawet samą siłą bezwładności byłby w stanie wpaść na broniącą się osobę, zadając jej śmiertel- ną ranę. Jednak najistotniejsze elementy, które Tueller Drill pomija, to w naszej ocenie czas reakcji i zejście z linii ataku. Czas reakcji wynika z przebiegu procesu, jaki zachodzi od momentu identyfikacji zagrożenia, poprzez jego analizę i ocenę, do podjęcia adekwatnych kroków zaradczych. U każdej osoby i w każdym przypadku będzie on nieco inny, zależny od: czynników zewnętrznych, jak np. słabe oświetlenie, hałas, otoczenie czy kierunek, z którego nadcho- dzi atak – pwodują one opóźnienie w identyfikacji zagrożenia; stanu gotowości – szybciej zareagujemy, będąc w stanie „czerwonym" niż „żółtym" (patrz: system kolorów opracowany przez Jeffa Coopera, opisanych w książce „Principles of Personal Defense"); cech i predyspozycji osoby – chodzi tu o refleks i sposób, w jaki reaguje nasz mózg: czy w sytuacji zagrożenia zamarzniemy z myślą „nie, to niemożliwe, to nie dzieje się naprawdę", czy zaczniemy uciekać, czy może podejmiemy walkę. Zejście z linii ataku (slangowo po angielsku „get off the X", gdzie X oznacza miejsce zagrożenia, zasadzki) to tak- tyka działania polegająca na dobyciu broni z jednoczesną zmianą kierunku i dystansu. Naszym priorytetem nie jest zajęcie stabilnej pozycji strzeleckiej i oburęczny chwyt broni, tak dobrze wytrenowany w strzelnicowych warunkach laboratoryjnych. Chcemy być w ruchu, by przemieszcza- jąc się, zmusić agresora do podążania za nami, co wytrąci go z równowagi, zmusi do zmiany pierwotnego planu i umożliwi zwiększenie dystansu. Działanie to pozwala „kupić" kilka ułamków sekund dodatkowego czasu. Takie zachowanie jest zresztą instynktowne. SZKOLENIE