Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/915069
Teoria kamuflażu Na początek trochę teorii. Kamuflaże zaczęły pojawiać się w trakcie pierwszej wojny świa- towej, kiedy to dostrzeżono potrzebę wypo- sażenia żołnierzy w umundurowanie, które maskowałoby ich na polu walki, tym samym zwiększając szanse przeżycia. Szczegól- nie ważne było to dla żołnierzy francuskich, którzy zaczynali wojnę, idąc do boju w czerwo- nych spodniach i niebieskich kurtkach, choć w innych ówczesnych armiach sytuacja pod tym względem (maskowania) o wiele lepsza nie była. W przypadku mundurów chodziło wówczas o maskowanie kolorami i wzorem w świetle widzialnym, ale dziś równie istotnym elemen- tem kamuflażu jest maskowanie w paśmie światła podczerwonego (stopień reemisji pro- mieni pasma podczerwonego, IR oraz SWIR). Maskowanie kolorystyczne to nic innego jak „klasyczny" kamuflaż, którego zadaniem jest zmiana koloru danego obiektu lub jego ele- mentów oraz rozbicie regularnych kształtów w celu wtopienia go w otoczenie. Przeważnie stosuje się zestaw kolorów dopasowanych do danego obszaru i pory roku, choć cza- sem próbuje się stworzyć wzory uniwersalne (np. Multicam). W pewnym uproszczeniu można powiedzieć, że maskowanie w świetle widzialnym to „gra świateł i cieni" odpowiednio dobranych tak, by zmylić nasz wzrok. Obecnie w dobie powszechnie stosowanych elektro- optycznych środków obserwacyjnych ważne stało się także maskowanie w podczerwie- ni mające utrudnić przeciwnikowi wykrycie żołnierza czy danego obiektu poprzez nadanie im takiej samej długości fali (0,76–1,5) jak śro- dowisko, w jakim działają. Większość osób interesujących się choć trochę tym tematem wie, że w kamuflażu możemy wyróżnić makro- i mikrowzory. Pierwsze są skuteczne głównie na większych odległościach, gdyż ich zadaniem jest łamanie konturu danego obiektu oraz regu- larnych kształtów. Mikrowzory natomiast złożone są z małych, różnokolorowych ele- mentów lub plamek, które da się wyodręb- www.fragoutmag.com