Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/949596
formowaniu powinna była być na poziomie 15 do 18% przy założeniu, że wewnątrz tkaniny nie ma żadnych wolnych przestrzeni. Pozbycie się resztek powietrza zapewniała wysoka temperatura 160°C osiągana przez okres 5 minut. Czerepy były konstruowane z frag- mentów tkaniny o kształcie okrągłym i prostokątnym. Określano jedynie minimalne wymiary pojedynczych kawałków tkaniny, które należało warstwami umie- ścić w prasie. Każdy producent mógł stosować inne wzory poszczególnych fragmentów pod warunkiem, że całość uzyskiwała litą gęstość, fragmenty nie były mniejsze niż określone w normie i w przypadku każdej zmiany w sposobie wykonywania czerepu przez dane- go producenta hełmy były wysyłane na testy balistycz- ne. Każda forma zawierała też pieczęć, która odbija- ła się u szczytu czerepu od wewnątrz, zawierała rok i rozmiar, a także swój własny numer od 0 do 9 (stąd przy rozmiarze znajdziemy np. oznaczenie M-3 gdzie 3 to numer formy). Niektóre firmy, jak Specialty Plastic Products (SPP), Gentex czy Sioux Lake Manufacturing przy pieczęci umieszczały swoje własne logo. Hełm miał docelowo wytrzymywać trafienie pociskiem pod- kalibrowym kal .22 lecącym z prędkością 2000 fps wy- strzeliwanym z karabinka kal. .30. (M1 lub M2 carbine). Hełmy PASGT nigdy nie były kuloodporne. Wszelakie testy, które można zobaczyć chociażby w internecie, gdzie ludzie przestrzeliwują hełmy, są kompletnie nie- miarodajne, gdyż hełm na głowie zachowuje się inaczej niż luźno leżący gdzieś w lesie. Poza tym każde wgnie- cenie większe niż 13 mm lub każdy najmniejszy ślad penetracji raczej oznaczał ciężkie zranienie lub śmierć. PASGT nigdy nie miały oficjalnej klasyfikacji kulood- porności. Na gotowym czerepie montowano gumową osłonę rantu, która sama w sobie była wykonana z gumy w ko- lorze FS 34087 i przyklejana na klej. U wielu producen- tów ten klej się odbarwia po latach na ciemnobrązowy kolor, zwłaszcza na produktach UNICOR. Następnie wykonywano otwory na fasunek. Później czerepy były malowane na kolor FS 34087, a do ostatniej warstwy dodawano czysty piasek kwarcowy lub mączkę z łupin orzecha włoskiego. Od wewnątrz umieszczano pieczęć z PII, czyli Procurement Instrument Identifier – kontrak- tem. Potem w czerepie mocowano fasunek za pomocą śrub i nakrętek zakończonych płytką w kształcie lite- ry „A" oraz pasek podbródkowy. Na koniec hełm po- nownie malowano ostatnią warstwą farby, aby pokryć śruby. Wewnątrz nowego czerepu umieszczano pod paskami fasunku opakowany w folię nowy potnik oraz niedużą papierową książeczkową instrukcję obsługi. Nowy hełm przed użyciem trzeba było złożyć, doposa- żyć w pokrowiec i pasek elastyczny, a w zależności od potrzeb także w inne akcesoria. Wszystkie hełmy wyprodukowane w latach 80. i 90. były malowane na kolor FS 34087. Czerepy hełmów produkowano początkowo w czterech rozmiarach: X-Small (8470-01-092-7525), Small (8470-01-092- 7526), Medium (8470-01-092-7527) oraz Large (8470- 01-092-7528). Po wprowadzeniu do użytku z biegiem czasu okazało się, że wyliczenia dotyczące 99% pokry- cia na zapotrzebowanie w kwestii rozmiarów były nie do końca słuszne. Okazało się, że rozmiar Large jest i tak zbyt mały dla trochę większej populacji żołnierzy. Badania przeprowadzono w okresie od listopada 1987 do lutego 1988. Analizując dane z ośmiu kolejnych ba- dań antropomorficznych od czasu danych, które wy- korzystywano w pierwszej połowie lat 70., oceniono, że 3,26% żołnierzy ma problem ze zbyt małym roz- miarem hełmu nawet w przypadku dopasowania naj- większego. W ramach prób oceniono, że granicę bez- pieczeństwa można zmniejszyć z 13 mm na 10,5 mm, a mimo to wciąż około 0,5% żołnierzy wypadało poza dopuszczalną granicę. Z drugiej strony użytkowanie hełmu ze zmniejszonym zapasem bezpieczeństwa nie wydawało się zbyt dobrym posunięciem. Problemem była też bardzo mała grupa żołnierzy, którzy mogliby posłużyć jako modele do pomiarów. Oszacowano ich liczbę na około 3600, przy czym nie każdy z nich był świadom niezbyt dobrego dopasowania. Pomimo że metoda stosowana 15 lat wcześniej z wykorzystaniem 3D Numerical Surface Descriptora wydawała się słusz- na, tym razem posłużono się matematyką i równaniami regresji w celu przeliczenia wymiarów hełmu na roz- miar XLarge. Hełm w rozmiarze XL (8470-01-300-3819) ostatecznie standaryzowano 14 maja 1989, a jedyny kontrakt w latach 80. i 90. DLA100-90-F-EC43 podpi- sano dopiero 15 lutego 1990. Wyprodukowano 12 000 szt. hełmów. Nie wszystkie rozmiary produkowano we wszystkich latach. Rozmiary XS, S oraz L produko- wano całe lata 80., a następnie przerwano produkcję. Dla roz miaru XS ostatni kontrakt z tej serii to DLA100- 89-C-4035 z 19 kwietnia 1989, dla rozmiaru S: DLA100- 88-C-4397 też z 19 kwietnia 1989, a dla rozmiaru L: DLA100-90-F-EC43 z 15 lutego 1990. W latach 90. wyposażenie