Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/949596
materiałów balistycznych, gdyż uzyskane dzięki takim rozwiązaniom zwiększenie transferu ciepła do otocze- nia wynosiło jedynie 30% tego, co można było uzy- skać, jeśli zdejęto hełm. Ochrona przed chłodem była natomiast niewystarczająca, jednak wykazano, że tak jak w przypadku hełmu M1, najsensowniejszym rozwiązaniem jest stosowanie czapki podhełmówki w zimnym klimacie. W tym samym instytucie przepro- wadzono badania dotyczące wentylacji. Wykonano plastikowe formy z różnym odstępem od założonego rozmiaru. Badania wykazały, że przy- jęty do niezbędnej ochrony balistycznej odstęp pół cala (13 mm) jest wystarczający dla wentylacji i jego powiększenie nic już nie poprawia. W Natick Labs do pracy znowu przystąpił rzeźbiarz, który ponownie wy- konał trzy formy, ale powiększone o 13 mm w stosunku do pierwotnych, które stały się bazą dla dalszego for- mowania kształtu czerepu. Kształt dolnej krawędzi oraz wycięcia w skorupie Równolegle do prowadzonych badań nad rozmia- rami oraz odstępem od głowy w laboratorium HEL (Human Engineering Laboratories) pracowano nad kształtem dolnej krawędzi hełmu. W ramach prac konstruowano modele, które pozwalały określić, jaki kształt nie będzie zakłócał pola widzenia, dobrego słyszenia czy nie będzie kolidował z używanymi do- tychczas, a także nowo projektowanymi kamizelkami przeciwodłamkowymi oraz bronią czy wyposażeniem łączności. Hełm miał także zakrywać jak największy obszar głowy, w tym o wiele lepiej chronić skronie i uszy. Ostatecznie wybrano kształt, gdzie przednia krawędź tworzyła coś w rodzaju daszka, ale widziana od przodu była całkowicie prosta. Po bokach hełmu przewidziano przetłoczenia na uszy, które je skutecz- nie chroniły, a jednocześnie umożliwiały umieszczenie pod hełmem słuchawki radia. Sprawdzano też, czy hełm nie przeszkadza w strze- laniu, czy jest to możliwe w każdej pozycji. Szczególnie ważne było, aby hełm nie zahaczał o kołnierz kamizelki przeciwodłamkowej w pozycji leżącej – dlatego z tyłu wykonano stosowne podcięcie. Zanim jeszcze ostatecz- nie wyliczono rozmiary i odsadzenie hełmu od głowy, już były gotowe wytyczne odnośnie do tego, gdzie najniżej może być umieszczona dolna krawędź i jak powinna się ona układać. Sumaryczny raport „Infantry Helmet Cut Criteria" opublikowano w listopadzie 1973 roku. Fasunek Jeszcze w trakcie programu LINCLOE w 1968 i 1969 roku w Natick Labs przeprowadzono też szerokie ba- dania w zakresie modyfikacji fasunku w używanym do tej pory hełmie M1. Badano zagraniczne rozwią- zania i hełmy wykorzystywane w innych dziedzinach (np. sportowe czy robocze). W roku 1968 wyproduko- wano osiem zupełnie różnych fasunków o konstrukcji kołyski (czyli klasycznych – cradle type). W 1969 roku badano fasunek złożony z poduszek, które można było dowolnie umieszczać (podobnie jak we współcze- snych hełmach ACH). Testowano także sportowe fa- sunki firm Riddel oraz Welson Davies. W latach 1971– 1972 przeprowadzono kolejne badania, które miały poprawić fasunki hełmów M1 i w ich wyniku w 1973 roku podpisano dziesięć kontraktów na osiem typów fasunków w formie kołyski oraz dwa typy fasunków Hełm PASGT z kontrak- tu z roku 1985 bez po- krowca w zachowanej oryginalnej farbie. www.fragoutmag.com