Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/949596
W trakcie eksploatacji polskie Mi-14 poddawane były mo- dyfikacjom mającym na celu zwiększenie możliwości zwal- czania okrętów podwodnych oraz ratownictwa morskie- go. Oprócz omówionej powyżej nieśmiałej transformacji Mi-14PŁ w wersję PX w latach 90. śmigłowce doposażano w różne typy GPS oraz rozpoczęto wdrażanie radiostacji pokładowych RS-6106-7. Pierwszą gruntowną modyfika- cję śmigłowce Mi-14 przeszły podczas remontów głównych wykonywanych w WZL-1 Łódź. Koniec lat 90. wymusił na Siłach Zbrojnych RP dostosowanie używanego sprzętu do standardów NATO. Wtedy to rozpoczęto dwuetapową modyfikację śmigłowców Mi-14. Pierwszy etap dotyczył wymiany systemów łączności, systemu IFF oraz doposa- żenia śmigłowców w nowe systemy nawigacyjne (GPS, VOR/TACAN/ DME), a także modyfikacji sonaru OKA-2. Etap drugi zakładał modernizację systemu ZOP, transmisji danych, magnetometru oraz dostosowanie maszyn do zrzutu torpedy produkcji zachodniej. Prototypem został egzemplarz Mi-14PŁ nr A-1007, który został przekazany do WZL-1 Łódź 26 kwietnia 1999 roku. Podobnie jak pozostałe śmigłowce II serii produkcyjnej w pełni go zmodyfikowano, przekształcając dotychczasowy system poszukiwania i zwalczania okrętów podwodnych Kalmar w system Kryl-lot. (w odróżnieniu od I serii, która otrzymała jedynie zmodyfikowane środki łączności, nowy GPS Garmin 155XL, zmodernizowany sonar OKA-2M/Z oraz hydrotelefon HTL-10). Wszystkie śmigłowce zostały przystosowane do przeno- szenia torpedy Eurotorp MU 90 Impact. Podczas wykony- wania remontów głównych Mi-14PS przeszły modyfikację środków łączności, IFF, GPS, VOR/TAC/DME podobną do Mi-14PŁ pierwszej serii produkcyjnej. Ze względu na wyczerpanie się resursów płatowca i jego agregatów do końca 2010 r. uziemiono i wycofa- no z dalszej eksploatacji wszystkie śmigłowce Mi-14PS. W związku z brakiem decyzji o zakupie nowych śmigłow- ców dla Marynarki Wojennej i konieczności zapewnienia ciągłości ratownictwa na morzu przystosowano do zadań SAR dwa śmigłowce Mi-14PŁ. Podczas remontu głównego w WZL-1 na egzemplarzach o numerach A-1012 i A-1009 wyposażenie do zwalczania okrętów podwodnych zostało zastąpione typowym dla ratownictwa. W związku z tym założono szerokie drzwi boczne, system klimatyzacji kabiny bagażowej na zewnątrz kadłuba oraz zabudowano system dźwigowy SŁP-350 o nośności 300 kg. Zmodernizowano również wyposażenie radiowe i nawigacyjne. Maszyny na- zwane Mi-14PŁ/R otrzymały nowy radar meteorologiczny BURAN-A, a także radiokompas do poszukiwania rozbitków DF430. Dzięki temu pozyskano śmigłowiec o walorach po- dobnych do pierwotnej wersji poszukiwawczo-ratowniczej Mi-14PS. W chwili obecnej, w związku z wyczerpaniem resursu tech- nicznego, wycofano z eksploatacji wszystkie śmigłowce Mi-14PŁ pierwszej serii produkcyjnej oraz jeden Mi-14PŁ/R. W maju zostanie wycofany drugi i ostatni Mi-14PŁ/R. Lotnictwo Morskie pozostanie więc bez śmigłowców zdol- nych do zabrania z wody kilkunastu rozbitków, co przy większej katastrofie morskiej w sposób decydujący utrudni bądź uniemożliwi akcję ratowniczą. Zdolności do poszu- kiwania i zwalczania okrętów podwodnych, ochrony wód terytorialnych i rurociągów podwodnych również zosta- ły już poważnie uszczuplone. Lotnictwo Morskie na ziemi darłowskiej powoli umiera. Pozostaje więc żywić nadzieję, że proces ten zostanie odwrócony zanim wyszkolone za- łogi i personel naziemny odejdą wraz z końcem resursu ostatniego śmigłowca Mi-14… Więcej informacji o polskich Mi-14 można znaleźć w książce „Mi-14PŁ/Mi-14PS/ Mi-14PŁ/R" z serii Polish Wings nr 14 wydawnictwa Stratus. Mi-14PŁ/R nr A-1012, Darłowo, 02.02.2012 r. - śmigłowiec podczas dynamicznego startu zimą. Podobnie jak Mi-14PŁ i wcześniejsze Mi-14PS, bazują pod gołym niebem bez obniżenia zdatności do lotu. Na zdjęciu dobrze widoczny jest system dźwigowy SŁP-350, którego częścią składową jest wciągarka ŁPG-300, stosowana wcześniej na Mi-14PS jednak z zupełnie innym wysięgnikiem. www.fragoutmag.com