Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1055276
WYWIAD Dwa lata temu Eskadra nawiązała współpracę z 57 RQS – czy współpraca ta będzie kontynuowana? Jakie są korzyści dla obu jednostek? Aby być dobrze przygotowanym do potencjalnych misji CSAR na różnych teatrach działań, nie chcieliśmy poprzestawać na eu- ropejskich doświadczeniach. Udział w ćwiczeniach Angel Thun- der, ale także współpraca zapoczątkowana w 2016 roku z 57. RQS z USAFE (United States Air Force in Europe) umożliwiły nam czerpanie z amerykańskich wzorców CSAR. 57. RQS to jednost- ka bazująca w Aviano we Włoszech, posiadająca ogromne do- świadczenie w wykonywaniu misji bojowych CSAR we wszyst- kich konfliktach, w których brały udział Stany Zjednoczone. Do tej pory w czasie ćwiczeń Frozen Fury, orgaznizowanych przez 56. Bazę Lotniczą, Amerykanie wykonywali loty na po- kładzie polskich śmigłowców W-3PL i Mi-24. W przyszłym roku zadeklarowali gotowość wzięcia udziału naszych ćwiczeniach z wykorzystaniem własnych śmigłowców HH-60 Pave Hawk. Korzyści dla nas są oczywiste, uczymy się od najlepszych. O W-3PL napisano juz wiele. Jak oceni Pan tę konstrukcję z punktu widzenia zadań CSAR? Czy Wasze uwagi jako użyt- kownikow były uwzględnione, gdy budowano drugą serię? Czy jest potencjał do kolejnych usprawnień? Po wylataniu prawie tysiąca godzin na tym śmigłowcu i z racji tego, że biorę udział w ćwi- czeniach w kilku krajach europejskich, mogę powiedzieć z całą pewnością, że jest to naj- nowocześniejszy śmigłowiec obecnie eksplo- atowany przez naszą armię. Zintegrowany system awioniczny skupia w sobie funkcje łączności, systemu nawigacyjnego połączone- go z autopilotem, systemu uzbrojenia sprzężo- nego z głowicą optoelektroniczną Toplite i celownikiem przezier- nym HUD. Przygotowanie operacyjne do misji kilku śmigłowców może przeprowadzić jedna osoba na zewnętrznym stanowisku planowania misji. Za pomocą pendrive'a cały plan misji może zostać przeniesiony do kilku śmigłowców jednocześnie. Zaletą tego jest nie tylko oszczędzony czas, ale także uniknięcie po- myłek przez fakt, że wszystkie śmigłowce maja załadowaną tę samą misję, tę samą trasę i ten sam plan łączności. Zestrzelona załoga może być namierzona za pomocą radionamiernika RSC 125 G, a wymiana informacji między rozbitkiem a załogą PRTF może odbywać za pomocą szyfrowanych wiadomości teksto- wych w systemie Quick Draw bez konieczności nawiązania łącz- ności fonicznej. Głowica optoelektroniczna Toplite z możliwością obserwacji w podczerwieni umożliwia lokalizację nie tylko rozbit- ków, lecz także, dzięki temu, że współpracuje z WKM 12,7 mm, umożliwia neutralizowanie zagrożenia. System ma otwartą infrastrukturę, jest więc możliwość rozwi- jania go i modyfikacji w obszarze uzbrojenia i łączności. Podczas produkcji drugiej serii śmigłowców wiele z naszych uwag zosta- ło uwzględnionych, czyniąc system bardziej funkcjonalnym. Głuszce ponadto udowodniły swoje atuty w ramach wzmoc- nienia systemu obrony powietrznej kraju w czasie Szczytu NATO czy Światowych Dni Młodzieży w 2016 roku. Śmigłowiec oczywiście ma swoje ograniczenia wynikające z charakterystyk platformy W-3, która stanowi jego podstawę. Dołożenie do niego uzbrojenia i systemów CSAR odbiło się na jego osiągach – tu liczymy na działania producenta, żeby po- prawić ten aspekt. Istnieje tu duży potencjał w samej wymia- nie łopat wirnika nośnego bez konieczności zmiany zespołu napędowego.