Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1128562
241 uwagę zastosowany układ napędowy pozwalający na osiąganie pręd- kości ponad 30 węzłów, bogatą konfigurację okrętowego system walki, teleinformatycznego i łączności, zaawansowane sensory radiolokacyjne i optoelektroniczne oczywistym jest że MW RP otrzyma nie okręt patro- lowy, lecz niedozbrojoną korwetę. Biorąc pod powyższy fakt, oraz środki finansowe które dotychczas pochłonęła konstrukcja jednostki, jedyny rozsądnym wyjściem pozostaje doposażenie okrętu, tak by był w stanie skutecznie wykonywać stawiane przed nim zadania. Potencjał modernizacyjny jednostki „Ślązak" w swoim pierwotnym kształcie miał być jednostką wielo- zadaniową, dysponującą największymi zdolnościami w dziedzinie ra- żenia celów nawodnych oraz w ograniczonym stopniu podwodnych, powietrznych i lądowych. Gdyby chcieć przywrócić jednostce zdolności uderzeniowe, okręt musiałby zostać doposażony w następujące uzbro- jenie i wyposażenie: - dwie poczwórne wyrzutnie przeciwokrętowych kierowanych pocisków rakietowych, zdolnych również do zwalczania ce- lów lądowych. Obecnie MWRP ma w uzbrojeniu dwa typy takich rakiet. Okręty rakietowe typu Orkan dysponują szwedzkimi pociskami przeci- wokrętowymi RSB 15 Mk3, natomiast Morska Jednostka Rakietowa ma w swoim wyposażeniu norweskie pociski NSM; - system przeciwlotniczy krótkiego zasięgu. Okręt ma na dziobie, przed mostkiem, miejsce zare- zerwowane na pionową wyrzutnię takich rakiet. Biorąc po uwagę ilość wolnej przestrzeni w grę wchodzi moduł wyrzutni pionowej przeznaczo- nej dla 16–24 pocisków krótkiego zasięgu CAMM lub Mica, - rakietowy prędkością maksymalną 12 węzłów i zabierająca do sześciu osób. Została posadowiona na rufowej nadbudówce jednostki, w miejscu pier- wotnie przeznaczonym dla rakietowego zestawu obrony bezpośredniej RAM. Gdy opisuje się jednostkę, należy również wspomnieć o zdolno- ściach okrętu do współpracy ze statkami powietrznymi. Niestety, jesz- cze na etapie projektowania korwety wielozadaniowej projektu 621 nie położono na tę dziedzinę mocniejszego akcentu. Jednostka nie ma więc hangaru dla śmigłowca pokładowego, lecz jedynie umieszczone na rufie lądowisko, pozwalające na zatankowanie maszyny i jej uzbrojenie ale nie na długotrwałe bazowanie i obsługę techniczną. Rozwiązanie to, już w momencie położenia stępki, przez część specjalistów uznawane było za błąd, znacznie bowiem ograniczało zdolności jednostki, tak w dzie- dzinie zwalczania okrętów podwodnych, jak i dozoru powierzchni morza. Również po przekwalifikowaniu korwety na okręt patrolowy zarzuty te pozostają w mocy. Posiadanie zaokrętowanego śmigłowca jest bowiem znaczną zaletą w przypadku jednostek patrolowych, maszyna pokłado- wa znakomicie zwiększa nadzorowany przez okręt macierzysty obszar, pozwala również na szybkie przeniesienie w pożądane miejsce grupy interwencyjnej wraz z jej desantowaniem na podejrzaną jednostkę. Ograniczenia wynikające z braku możliwość zaokrętowania śmigłowca pokładowego mogłyby zostać przynajmniej w części zniwelowane przez użycie bezzałogowych statków powietrznych. Takie rozwiązanie zostało wybrane na przykład dla bliskich krewnych „Ślązaka", to jest niemiec- kich korwet typu K-130 – mają one bowiem mały hangar dla dwóch BSP pionowego startu Schiebel S-100 Camcopter. Niestety na „Ślązaku" za- brakło i takiego rozwiązania. Podsumowując opis techniczny, trudno nie zaznaczyć, że Ślązak jednostką patrolową jest tylko z nazwy. Biorąc pod stawie antenę radarową i kamery: termowizyjną oraz światła dzienne- go, ich uzupełnieniem jest dalmierz laserowy. STIR umieszczony został w standardowej pozycji, na dachu sterówki, przed masztem dziobowym, zapewnia więc pokrycie dziobowego i burtowych sektorów jednostki. Drugim urządzeniem służącym do kierowania ogniem jest czysto opto- elektroniczny system Thales Mirador, integruje te same instrumenty ob- serwacyjne co system STIR z wyłączeniem radiolokatora. Umieszczono go na podstawie za kominem okrętu, tak by pozwalał na obserwację oraz kierowanie ogniem w rufowym sektorze. Jedynym sensorem hydroloka- cyjnym jednostki jest przeznaczony do wspomagania nawigacji i wykry- wania min sonar podkilowy NDS-3070 Vanguard. Należy również wspo- mnieć o nowych elementach wyposażenia, które pojawiło się zamiast tych wcześniej planowanych dla jednostki. Z racji przewidywanych do wykonywania zadań patrolowych jednostka otrzymała zamiast jednej dwie łodzie hybrydowe. Pierwsza z nich to mieszcząca 15 osób i prze- znaczona do transportu grup inspekcyjnych łódź Markos MK-790, która dysponuje dwoma silnikami o mocy 250 KM każdy i rozwija maksymalną prędkość 30 węzłów. Znajduje się w powiększonej wnęce na prawej bur- cie okrętu. Druga łódź to Markos MK-500, z jednym silnikiem o mocy 100 KM, www.fragoutmag.com