Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1208658
roku inicjatywa Sustained Surface Combatant Capability, która koncentrowała się na analizach dotyczących moż- liwości połączenia zadań dużych nawodnych okrętów bojowych z niektórymi funkcjami wypełnianymi przez jednostki pomocnicze, takie jak niszczyciele min czy okręty hydrograficzne. Prace zaowocowały powstaniem koncepcji trzech klas okrętów. Największą z nich ponownie miały być duże, wypierające ponad 6000 ton fregaty, których głównym przeznaczeniem miały być działania ZOP. Drugim typem jednostek miały być mniejsze, wypierające około 4500 ton fregaty wielozadaniowe, dysponujące okrojonym zestawem uzbrojenia i tańszą siłownią. Trzecim typem jednostek byłyby wypierające około 2500 ton korwety, które zastąpiłyby większe jednostki w zadaniach prze- ciwminowych czy hydrograficznych. Na początku 2010 roku postanowiono, że miejsce kor- wet zajmą jednak okręty przeznaczone do zadań po- mocniczych, natomiast kontynuowano prace projek- towe nad dwoma osobnymi typami fregat. Royal Navy miała otrzymać łącznie 18 jednostek obu typów, co wraz z sześcioma właśnie konstruowanymi niszczycielami przeciwlotniczymi typu 45 miało zapewnić brytyjskiej flocie łącznie 24 jednostki eskortowe trzech typów. Również te plany nie doczekały się jednak realizacji, bo- wiem jeszcze w 2010 roku, w ramach „Strategic Defence and Security Review" (SDSR) 2010 ogłoszono decyzję o znacznym zmniejszeniu liczby jednostek eskortowych z 24 do 19 okrętów, co oznaczało wycofanie starszych fregat typu 22 bez wdrożenia do linii ich następców. Począwszy od 2020 roku jedynie nowsze jednostki typu 23 miały zostać zastąpione przez nowy typ okrętów, fregaty Clobal Combat Ship. Program Clobal Combat Ship miał zaowocować wprowadzeniem do służby 13 nowych fregat, nazwanych typem 26, które zastąpiłyby w służbie w stosunku 1 do 1 starsze jednostki. Osiem no- wych okrętów miało zostać zakupionych w najbardziej zaawansowanym wariancie przeznaczonym do zwal- czania okrętów podwodnych natomiast pięć kolejnych w bardziej ekonomicznym wariancie wielozadaniowym. Za zapisami SDSR 2010 poszły pierwsze inwestycje finansowe. Koncern BAE Systems otrzymał warty 127 milionów funtów kontrakt na prace projektowe nad no- wymi fregatami. Jednak nawet ten mocno okrojony w stosunku do po- przedniego plan nie został zrealizowany. Na przeszko- dzie stanął kolejny, ogłoszony w 2015 roku „Strategic Defence and Security Review". Dokument w części dotyczącej kompozycji przyszłej floty eskortowej Royal Navy ograniczył ilość mających zostać wprowadzonych do linii fregat typu 26 do zaledwie ośmiu jednostek w wariancie zwalczania okrętów podwodnych. Powodem takiego działania był wysoki koszt, przekraczający 800 milionów funtów za jeden okręt. Miejsce kolejnych pięciu www.fragoutmag.com