Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1246440
wanych zasobów ludzkich, kontrakty podstawowym źró- dłem zarobku, brak powiązań feudalnych) kondotierzy wnieśli do średniowiecznej i wczesnorenesansowej sztuki wojennej pierwiastek naukowy, prezentując racjonalny stosunek do prowadzenia działań wojennych, opierając się na ekonomii prowadzenia wojny, unikając niepotrzebnego ryzyka i strat w ludziach, prowadząc działania wojenne nie bezpośrednio przeciwko przeciwnikowi, starając się wyeliminować go fizycz- nie lecz przeciwko jego zdolności do prowadzenia działań. Było to rewolucyjne podejście, odchodzące od średniowiecznego pojęcia wojny „rycerskiej", opartej na honorze, odwadze i indy- widualnej sprawności fizycznej, co prowadziło do podejmowania nieracjonalnych z punktu widzenia strategii i taktyki działań. W niestabilnym krajobrazie politycznym Włoch u progu Rene- sansu najemnicy stali się ważnym elementem kształtującym układ sił na półwyspie – niektórym oddziałom udało się wykro- ić własny fragment terytorium, tworząc suwerenne księstwa (Francesco Sfortza zw. Czarnym), jak również – dzięki sporym zasobom finansowym – wnoszącym istotny wkład w rozwój sztuki. Powstanie masowych armii zaciężnych, opartych na forma- cjach piechoty (szwajcarzy, landsknechci), zmieniło diametral- nie sposoby prowadzenia walki, do czego włoscy najemnicy nie zdołali się przystosować, co w efekcie przyczyniło się do zmierzchu ich epoki. Odkrycie Nowego Świata zmieniło równowagę polityczna w Europie i spowodowało zmianę kierunku przepływu najbar- dziej awanturniczych mieszkańców kontynentu. Przyniosło też nowy typ organizacji, który najbliżej odpowiada współczesnym założeniom takiej działalności. Były to kompanie handlowe epoki kolonialnej będące w istocie spółkami akcyjnymi, dysponującymi własnym zapleczem logistycznym oraz pełnoprawną siłą zbroj- ną, wymaganą do realizacji podbojów zamorskich i utrzymania zdobytego terytorium. W epoce powstawania państw narodowych najemnictwo stra- ciło na znaczeniu, jednak w czasach postkolonialnych w Afryce znów pojawili się ludzie określani mianem najemników. Secesja Katangi, kryzys kongijski, Biafra i wiele pomniejszych konflik- tów przyciągały wykwalifikowanych specjalistów, Ci jednak byli zatrudniani indywidualnie przez rząd kraju/prowincji i nawet jeżeli formowali własne oddziały, struktury te nie przyjmowały stabilnej formy. Dopiero koniec lat 80. XX w. i zakończenie zim- nej wojny (oraz apartheidu w Afryce) przyniosły zmiany. ANALIZA