Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1267214
Oznacza to, że opancerzenie afgańskiego Rosomaka powinno być zdolne do powstrzymania w zakresie podanych kątów (+/-30°) amunicji takiej jak UBR6 30 mm oraz dowolnej seryjnej amunicji 23 mm. Oczywiście nie dotyczy to najnowszej amunicji podkalibrowej UBR11 do armat 2A42, ale owej seryjnie wciąż w Rosji nie ma. Przednia górna płyta afgańskich Rosomaków otrzymała dodatkowy pancerz, którego budowa była jednak od- mienna od osłon dodatkowych wieży pojazdu. Była ona kompo- zytowa, ale bez ceramiki i składała się z przekładki różnej gru- bości płyt wysokiej twardości HHS i RHA o grubościach od 2,5 przez 3,5 do 6,7 mm, przekładanych prawdopodobnie arami- dem i innymi tworzywami, z lukami powietrza między poszcze- gólnymi pakietami. Całość była montowana w module na bazie aluminium. Działanie powyższego pancerza można określić jako prymitywne NeRA. Sam moduł miał 130 mm grubości, średnią masę 340 kg (1,3m2) i stanowił odpowiednik 330 mm RHA, choć należy pamiętać o umieszczeniu go na bazie pod po- stacią 8-milimetrowej płyty frontu kadłuba. Sumarycznie osło- na jest w stanie powstrzymać granaty kumulacyjne o przebijalno- ści aż do 500 mm stali oraz dowolną amunicję 14,5 mm x 114. Całkowity układ frontu pancerza afgańskiego Rosomaka jest jednak w stanie wytrzymać znacznie więcej – łącznie ze starszą amunicją do 30 mm armat 2A42, przy czym masa bojowa tej wersji pojazdu wzrosła do 26 ton. Warto też nadmienić, że pojazdy otrzymały jeszcze jeden rodzaj pancerza dodatkowego – siatki przeciw granatom RPG LASSO będące licencyjnym wariantem produktu QinetiQ o nazwie RPGNet. W swej istocie jest to szczytowa ewolucja pancerza prętowego/ listwowego. Składa się on z metalowej ramy z rozpiętą na niej siatką, która ma na przecięciach linek zamontowane małe me- talowe elementy. Na skutek „wbicia" się granatu w oczka siatki dochodzi do uderzenia owych elementów metalowych w czepiec balistyczny i do deformacji wkładki kumulacyjnej i za- burzenia formowania się strumienia kumulacyjnego lub też (optymalnie) do uszkodzenia granatu poprzez uszkodzenie czepca balistycznego i wewnętrznej wkładki przekazującej im- puls z pizoelektrycznego zapalnika. W efekcie strumień kumu- lacyjny nie uformuje się w ogóle lub też będzie mieć mniejszą o ponad 70% przebijalność. Skuteczność tego typu osłon jest uzależniona od typu granatu, który trafia w pancerz oraz kąta pod jakim ma to miejsce. Dla osłon w stylu LASSO badania WITU pokazują zmienną skuteczność całkowitą (zdusze- nie granatu i niezadziałanie zapalnika) rzędu do 40% dla kątów trafienia bliskich 80°. Należy jednak pamiętać, że nawet w pozostałych 60%, kiedy www.fragoutmag.com