Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1298584
być użytych 600 000 jej członków, realnie zapewne mniej. Sama jednak liczba żołnierzy to współcześnie o wiele za mało, by określić realny potencjał sił zbrojnych. Siły te wyposażone są w mieszaninę czołgów, samolotów, śmigłowców, okrętów, dział i pocisków rakietowych oraz innego uzbrojenia o bardzo różnym pochodzeniu. Część to pozostałości z zachodnich dostaw w czasach szacha (przed 1979 rokiem), część to zakupy w państwa byłego Związku Radzieckiego i Chinach lub sprzęt pozyskany jeszcze innymi sposobami. Wreszcie część to wyroby miejscowego przemysłu – licencyjne lub bezlicencyjne kopie albo przynajmniej miejscowe modernizacje. Dobrze pokazuje to stan sił lotniczych – mają one w wyposażeniu wspomniane już F-14 oraz F-4 Phantom i lekkie F-5 z czasów sojuszu z USA (40 Tomcatów, po około 60 sztuk F-4 i F-5), zakupione w ZSRR Mig-29 (około 25 sztuk w służbie) jak również samoloty innych typów – chińską wersje MiG- 21 (J-7 około 20 sztuk) czy Mirage F1 oraz Su-22, które trafiły do Iranu w podczas masowych ucieczek irackich pilotów w roku 1991. Tą drogą oraz przez zakup w Rosji Iran otrzymał także Su-24. Podobnie rozmaita jest flota samolotów transportowych, patrolowych oraz śmigłowców, gdzie dominują różne wersje Huey'ów, szturmowych Cobr oraz rosyjskie Mi-17. W ostatnich dwóch dekadach Irańczycy pokazywali kilka typów rzekomo rodzimej konstrukcji samolotów i śmigłowców, jednak poza oczywistymi makietami lub koncepcjami są to zmodyfikowane w niewielkim stopniu już używane konstrukcje, przede wszystkim lekkie F-5E i jeśli znalazły się w siłach powietrznych, to w niewielkiej liczbie. Spory wkład produkcji rodzimej widoczny jest natomiast w przypadku pocisków rakietowych. Oprócz systemów zakupionych za granicą (czasem na skutek niejawnych przedsięwzięć, jak niesławna afera Iran-Contras za Reagana), Iran opanował licencyjną lub też bezlicencyjną produkcję szeregu typów pocisków – od przeciwpancernych pocisków kierowanych poprzez broń przeciwlotniczą i przeciwokrętową, po pociski balistyczne i manewrujące. Pokazano także rodzimej bezzałogowe samoloty rozpoznawcze – i tutaj widać wpływy i inspiracje zagraniczne. Przykładowo, system Mersad to lokalna kopia amerykańskiego Hawka, systemy przeciwokrętowe to rozwinięcie chińskich C-802, a Raad – znany ze wspomnianego wcześniej zestrzelenia bezzałogowca RQ-4 – jest wyraźnie inspirowany systemami radzieckimi (zwłaszcza Kub i Buk). Spośród tych systemów za najgroźniejsze należy uznać jednak te, które zostały w ostatnich latach zakupione za granicą. Gdy mowa o systemach obrony przeciwlotniczej, dotyczy to zwłaszcza czterech baterii systemu S-300 oraz 29 zestawów Tor. Po prostu o ich możliwościach wiadomo najwięcej, natomiast informacje na temat systemów irańskich są ograniczone. Inny system pozyskany ANALIZA