Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1298584
w których prowadzone mogą być prace nad skonstruowaniem broni jądrowej oraz środki przenoszenia – zarówno ich bazy, jak i zaplecze konstrukcyjne. Spośród tych ostatnich szczególnie istotne są pociski balistyczne mające relatywnie duży zasięg oraz pozwalające na szybkie przeprowadzenie uderzenia nuklearnego. Stąd też wskazane jest rozpatrywanie zagrożenia w sposób łączny, a więc zarówno mając na uwadze sam program jądrowy, jak i program rakietowy. W przypadku niepowodzenia prób zatrzymania tych programów w inny sposób (dyplomacja, sankcje, niejawne działania służb wywiadowczych, a więc to, co do tej pory było stosowane) należy założyć po prostu, że instalacje związane z programem jądrowym i rakietowym muszą zostać zniszczone, aby wyeliminować zaplecze techniczne, w tym kosztowną i trudno odtwarzalną infrastrukturę badawczą i produkcyjną oraz specjalistów, którzy także są trudno zastępowalni. Według analiz waszyngtońskiego Centrum Studiów Międzynarodowych i Strategicznych takich obiektów jest w Iranie łącznie 28. W tej grupie celów jest pięć głównych instalacji nuklearnych w tym ośrodki w Arak, Fordow, Natanz, Panchi i Isfahan, 15 ośrodków badawczych i produkcyjnych związanych z programem rakietowym oraz osiem baz, w których mogą zostać ulokowane pociski balistyczne. Należy jednak w takim scenariuszu mieć na uwadze także to, że jeśli Iran zbudowałby broń jądrową, to środki przenoszenia – pociski balistyczne – zostałyby tak skonstruowane, aby w miarę możliwości zapewnić im maksymalne szanse przetrwania i wykonania uderzenia. Zasadne jest więc uznać, że wyrzutnie byłyby mobilne, a co najmniej rozproszone i zamaskowane na terytorium państwa, przynajmniej w okresie wzrostu napięcia lub przynajmniej umieszczone w podziemnych silosach. Pod ziemią już znajduje się część instalacji nuklearnych, co może utrudnić ich zbombardowanie, choć nie jest to niemożliwe. Dokładna analiza takiego zadania wymaga oczywiście dokonania analizy potencjału militarnego Iranu w ogóle. W wymiarze samych liczb potencjał tego państwa prezentuje się imponująco. Wydatki na wojsko to prawie 4% PKB. Łączna liczebność sił zbrojnych (podległych rządowi) oraz Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej (posiadający własne siły morskie, powietrzne oraz specjalne) to 600 000 osób (z czego łącznie około 500 000 to siły lądowe). Do tego należy doliczyć rezerwy generowane corocznie – w Iranie obowiązuje pobór do wojska. Potencjalnie istnieje możliwość użycia masowej, lekko uzbrojonej milicji Basidż kontrolowanej przez Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej której faktyczna liczebność i potencjał bojowy są trudne w ocenie – oficjalnie do działań bojowych może www.fragoutmag.com