Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1354837
Autor: Oren 1973 ny tożsamy z ppk Spike. Pierwsze wersje pokonywały 700 mm pancerza, kolejne już zaś 800 mm za osłoną ERA, które mógł neutralizować doda- ny prekursor. Nowsze wersje naprowadzania pozwalają też na czasowe sprzęgnięcie lecącego ppk z laserowym podświetlaczem celu, co w teorii zmniejsza czas (o około 5 – 8 s) potrzebny na oświetlanie atakowanego pojazdu. Odświeżono też amunicję kumulacyjną HEAT-MP-T M325 oraz – co szczególnie istotne – wprowadzono nową 120 mm amunicje APFSDS-T M322 z penetratorem z rdzeniem ze spieków wolframowych, o wydłużeniu około 25:1 i przebijalności około 550 mm RHA w płycie usta- wionej pod kątem 60° z dystansu 2 km. Była ona skuteczna w zwalcza- niu frontalnym czołgów wszystkich sąsiadów Izraela, wliczając w to nowe egipskie Abramsy w wersjach eksportowych oraz jordańskie Challengery 1 z zastrzeżeniem dystansu prowadzenia ognia poniżej 1,5 km. Liczba amunicji w czołgu uległa ograniczeniu do 50 sztuk w indywidual- nych, ogniotrwałych kontenerach. Ocena siły ognia wczesnej Mekawy Mk.3 pokazuje, że wyraźnie Izraelczy- cy doganiali zachód, jednakże wciąż występowała znaczna luka w możli- wościach SKO. Przełomem była Mk.3 BAZ z 1995. Nowe SKO w pełni już dogoniło nowe wersje Leopardów i Abramsów, pod pewnymi względami (np. jak choćby automatyzacji wymiany danych i obecności BFT) zaś zde- klasowało je. Bardzo istotna była też implementacja w pełni stabilizowanej „panoramy" dowódcy z własną kamera termalną. Szeroka była też gama stosowanej amunicji, czego brak było w Abramsach i Leopardach 2. MK.3 BAZ zdeklasowała też rozwiązania powstałe w ZSRR oraz to co w czasie „jelcynowskiej smuty" syndyk masy upadłościowej ZSRR, zwany Rosją, był w stanie wyprodukować seryjnie. Próba kompleksowej oceny trzeciej generacji Rydwanów pozwala łatwo zauważyć, że tylko w kwestii SKO i siły ognia Izraelczycy zdecydowanie dogonili, a nawet przegonili w niektórych aspektach „zachód" rozumiany jako M1A2, Leoparda 2A5 Leclerca i Challengera 2. Stało się to jednak w drugiej połowie lat 90., od wprowadzania wersji Mk.3 BAZ. Należy też pamiętać, że najważniejszy oręż przeciwpancerny Merkav: APFSDS-T M322 był wyraźnie słabszy pod względem możliwości przeciwpancernych niż M829A2 (USA), DM53 (Niemcy) lub OLF F1 i F2 (Francja). W kwestii reszty składowych „siły ognia" należy jednak uznać, że izraelskie SKO „re- prezentowało światowy poziom", pod względem wektroniki w owych latach tylko Leclerc mógł zaś rywalizować z Mk.3 BAZ. Gdy oceniamy mobilność pojazdu, widać, że znaczna masa czołgu i słabszy silnik powodowały, że mobilność była nieznacznie gorsza od Leoparda 2A5, Leclerca czy też M1A2, nie była to już jednak przepaść. Paradoksalnie najsłabiej prezentuje się osłona Mk.3. Niewielka grubość osłon specjalnych (które siłą rzeczy nie mogły zawierać licznych warstw NeRA i NxRA) oraz znacznie odchudzona POJAZDY
