Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1354837
że rozpętanie konfliktu zbrojnego będzie miało na celu spacyfikowanie objawów wewnętrznych napięć przez próbę konsolidacji społeczeństwa wokół władzy odnoszącej zwycięstwo na froncie zewnętrznym, mogące przynieść dodatkowo krótkotrwałe korzyści materialne. Nie jest to nietypowy motyw rozpoczęcia wojny, taki cel stawiali sobie argentyńscy generałowie, nakazując atak na Falklandy, wewnętrzne powody były tłem inwazji Iraku na Kuwejt w roku 1990, wreszcie wewnętrzne, polityczne czynniki stały za ofensywą Tet podczas wojny wietnamskiej. Te czynniki sprawiają, że scenariusz, w którym w Europie wybucha konwencjonalny konflikt wojenny, zapewne poprzedzony dłuższą, nawet trwającą kilka lat fazą tworzenia warunków do jego rozpoczęcia, a więc działaniami hybrydowymi poniżej progu wojny, jest jednym z najbardziej prawdopodobnych przypadków przyszłej wojny na naszej planecie. W idealnym świecie taki okres narastania napięcia oznaczałby stopniowe zwiększanie gotowości sił zbrojnych, mobilizację zasobów całych państw, przemieszczanie całych związków taktycznych i szereg innych przedsięwzięć mających na celu zademonstrowanie gotowości do obrony. W świecie realnym decyzje polityczne o takiej skali konsekwencji są podejmowane wolniej, niż mogłoby się wydawać postronnym obserwatorom, zwłaszcza gdy działania hybrydowe i wojna informacyjna mogą te procesy decyzyjne zakłócać, a więc niezbędne decyzje mogą być podjęte dosłownie w ostatniej chwili. Pierwszą linią obrony są więc te siły, które są dostępne w czasie pokoju lub mogą być łatwo zmobilizowane. W przypadku Europy są nimi przede wszystkim siły zbrojne państw położonych w obszarze konfliktu, które mogą zostać zaatakowane jako pierwsze. Ten potencjał jest różnicowany pod względem liczebności sił zbrojnych, liczebności i jakości posiadanego uzbrojenia oraz zaplecza logistycznego. Przykładowo, Estonia w swoich siłach lądowych ma dwie brygady piechoty, w czasie pokoju pełniące rolę jednostek szkolnych. W czasie wojny, uwzględniając potencjalne rezerwy, wystawić mogłaby siły złożone z dwóch regularnych brygad zmotoryzowanych z jednym batalionem bojowych wozów piechoty (CV9035) oraz – po zakończeniu dostaw – dywizjonem artylerii samobieżnej. Gdyby dodać do tego potencjał ochotniczych sił obrony terytorialnej, w czasie wojny byłyby to siły odpowiadające wielkością dywizji piechoty i to przede wszystkim piechoty lekkiej, z obroną przeciwlotniczą ograniczoną do zestawów artyleryjskich i rakietowych bardzo krótkiego zasięgu (rakiety Mistral i armaty ZU-23-2), pozbawionymi czołgów i wykorzystującymi jako podstawową broń przeciwpancerną pociski Javelin uzupełnionych przez zamówione dwa lata temu 18 wyrzutni Spike. Podobnie pozostałe republiki nadbałtyckie, modernizują swoje siły zbrojne poprzez zakupy www.fragoutmag.com