Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1526671
rytorialnej służby wojskowej. Alter- natywą może być jeszcze inny mo- del, wzorowany na US Army, gdzie wprowadzono stopień starszego szeregowego specjalisty. To właśnie ten stopień powinien mógłby być wy- różnikiem szeregowych zawodowych faktycznie zajmujących stanowiska specjalistów lub w specjalistycznych jednostkach, gdyż nie każda osoba nadaje się do pełnienia stanowisk do- wódczych, ale może się sprawdzać na stanowisku specjalistycznym, np. kierowcy czy działonowego. W takim modelu, szeregowi i starsi szerego- wi byliby żołnierzami w służbie nieza- wodowej – i tu wracamy do pozosta- łych form pełnienia służby. Obie jednak formy służby zasadniczej i ich odmiana, jaką jest Legia Akade- micka, mają jednak ważną zaletę. Po- zwalają we względnie krótkim czasie szkolić osoby, które będą posiadać elementarną wiedzę i umiejętności, złożą przysięgę wojskową i stanowią potencjał do dalszego zagospodaro- wania. W tym momencie wytwarza się inte- resująca możliwość. Ponieważ prze- ciwnik jest w stanie bezdyskusyjnie tworzyć i wykorzystać przewagę ilościową, jak już wskazano powyżej, bezpośredni wyścig ilościowy z Rosją nie ma sensu. Ale w razie kryzysu i wojny zwiększy się zapotrzebowa- nie na żołnierzy wojsko operacyj- nych, ponieważ będą one rozwijać się mobilizacyjne oraz będą wymaga- ły uzupełnienia strat. Jednocześnie należy mieć na uwadze szereg zadań, które będą niezbędne do wykonania w zakresie ochrony własnych tyłów – choćby przed działaniami dywer- syjnymi oraz w zakresie utrzyma- nia porządku, zadań związanych ze wsparciem wojsk operacyjnych – np. w zakresie prac inżynieryjnych, logistyki oraz wsparcia medycznego. Ponadto rozwijać się mobilizacyjne będą także inne formacje. Kolejnym elementem układanki jest zapowia- dana formacja niewojskowa, jaką ma być Korpus Ochrony Ludności/ Obrony Cywilnej, również działający przede wszystkim w razie wojny. Tam wszędzie będzie potrzeba ludzi i to niekoniecznie o najwyższym po- ziomie wyszkolenia, ale takim, który zapewni wykonywanie elementar- nych zadań. Należy więc rozważyć dążenie do podziału sił zbrojnych na kilka po- ziomów – w pewnym uproszczeniu może on przypominać system znany z amerykańskich wojsk specjalnych. Z definicji, najwyższym poziomem gotowości powinny się charaktery- zować wybrane związki taktyczne wszystkich rodzajów sił zbrojnych i jednostki wojsk specjalnych. One już teraz składają się przede wszystkim z żołnierzy zawodowych. Uzupełnia- nie ich przez aktywną rezerwę jest więc oczywiste. To jednak obecnie – dla uproszczenia – zatrzymamy się chwilowo przy wojskach lądowych: trzy dywizje formalnie w pełni roz- winięte (11 LDKPanc, 12 DZmech, 16 DZmech), czwarta (18 DZmech), której formowanie jeszcze trwa oraz dwie (1 DPLeg i 8 DP AK) będące na początku tej drogi. Do tego na- leży dodać, że istniejące struktury są rozbudowywane: dywizje mają składać się z czterech brygad ogól- nowojskowych, a te z czterech bata- lionów, dywizja ma mieć też w swojej strukturze brygadę artylerii, pułk logistyczny, batalion rozpoznawczy i inne pododdziały. Jeśli taki model rozwoju wojsk lą- dowych ma zostać zachowany, automatycznie pojawia się pytanie czy nie należałoby już istniejących, rozwiniętych brygad traktować jako tego właśnie, zawodowego rdzenia – najwyższego piętra. Kolejne bry- gady i bataliony, a nawet całe dy- wizje (zwłaszcza dwie najmłodsze), mogą z kolei składać się z żołnierzy odbywających dobrowolną, a w razie odwieszenia poboru – obowiązkową służbę zasadniczą, kadra zawodowa (lub w aktywnej rezerwie) przezna- czona byłaby zaś do pełnienia funk- cji dowódczych i specjalistycznych (zwłaszcza instruktorskich). To do tych – szkolnych – dywizji, brygad i batalionów można także przypisać poprzez przydziały mobilizacyjne część osób, które po odbyciu służby zasadniczej nie zdecydowały się na kontynuacje przygody z armią i tra- www.fragoutmag.com