Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/853192
w 50% z wełny, 30% z bawełny i 20% nylonu, co sprawia, że skarpeta nawet wilgotna nie robi się zimna, a jednocześnie dzięki nylonowi jest bardzo wytrzymała i rozciągliwa. Tradycyjnie były one produkowane w kolorze Olive Green, natomiast od 1992 roku zaczęto produkować skarpety czarne. Od tego czasu można było nosić zarówno jeden, jak i drugi kolor, przy czym norma AR670-1 z 2000 roku wskazywała jako dopuszczalne oba kolory, natomiast ta sama norma w wydaniu z 2005 roku dopuszczała tylko czarny kolor. Skarpety produkowane są w sześciu rozmiarach: XXS, XS, S, M, L i XL. Zwykle na opakowaniu lub skarpecie podany jest rozmiar buta, jakiemu skarpeta odpowiada. Podpowiem tylko, że dla naszej europejskiej rozmiarówki rzędu 43 pasująca skarpeta jest w rozmiarze S. Jeśli ktoś nie wie, co wybrać, najlepiej wyszukać normę A-A-55079 w formacie pdf, w której wszystko rozpisano. paSek do SpodnI – belt, web, black z klamrą open face buckle – spodnie BDU zawsze noszono z paskiem. Od lat 1970–1971 z wszystkimi mundurami polowymi noszono czarny bawełniany pasek z czarną, otwartą kwadratową klamrą i czarną końcówką. Paski takie stosowano do końca użytkowania mundurów BDU. 6 listopada 2000 roku standaryzowano pod numerem NSN 8415-01-480-0465 czarny pasek typu Rigger's Belt, który jest szerszy, wykonany z tworzywa sztucznego, z inną metalową klamrą. Paski takie także można było nosić w armii z BDU. Są one nadal produkowane dla US Marines pod innym numerem NSN. rękawICe gloVe ShellS, CaTTlehIde m1949 – z mundurami BDU początkowo stosowano używane jeszcze od czasów wojny koreańskiej rękawice typu M1949, wykonane ze skóry bydlęcej barwionej na czarno. Rękawice miały stosunkowo prostą, klasyczną konstrukcję z regulacją obwodu przy nadgarstku. Numer NSN rękawic to 8415-00- 269-57XX. Produkowano je w rozmiarach od 1 do 5 (XS do XL). Rękawice wyposażano we wkłady wełniane, które można było w prosty sposób wyjmować ze skórzanej rękawicy zewnętrznej. Dzięki temu, gdy spociły się ręce lub rękawice nasiąknęły wodą, można było założyć świeże, ciepłe wkłady. Z rękawicami M1949 noszono wkłady wełniane typu glove insert, wool, M1949 OG-208 produkowane w dwóch wersjach, nieznacznie różniących się sposobem tkania. Wkłady wykonane były z mieszanki 75% wełny i 25% nylonu. Ostatni kontrakt na te rękawice rozstrzygnięto w 1991 roku (kontrakt DLA100-92-C-4002) rękawICe gloVeS men'S and woman'S leaTher, lIghT duTy, flexor – o numerze NSN 8415-01-310-7337 wystandaryzowano 13 listopada 1989 roku. Konstrukcja rękawic zmieniła się na opatentowany wzór flexor 2000, w którym w specjalny sposób formowano zakładki na palcach tak, aby jak najmniej ograniczyć ruchy wykonywane w rękawicach. Podobnie jak rękawice M1949, te też miały regulację nadgarstka taśmą, a obie rękawice można było ze sobą połączyć metalową sprzączką. Rękawice wyposażane były we wkłady wełniane. Początkowo stosowano klasyczne oliwkowe wkłady typu M1949. W latach 1993–1999 produkowano wełniane wkłady w kolorze CG483, a od 1999 wkłady produkowane były z włóczki akrylowej w czarnym kolorze. Rękawice light duty typu flexor produkowano do 9 sierpnia 2013 roku w ramach kontraktu SPM1C1-10-D-1003 i używano także razem z mundurami ACU. Oba typy rękawic służyły głównie jako lekkie rękawice. Do ciężkich prac, np. budowlanych czy wspinaczki po linie służyły rękawice typu Heavy Duty. SzalIk – SCarf, neCkwear, man'S, wool, green 208, class I o numerze NSN 8440-00-823-7520 można było nosić z mundurami BDU w sytuacji, gdy noszona była też kurtka. Historia tych szalików sięga jeszcze drugiej wojny UMUNDUROWANIE