Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/1267214
acyjną miały miejsce, ale w niczym nie zmieniały one faktu, że wbrew medialnej nagonce w kraju żołnierze pokochali Rosomaki, pojazdy produkowane w Siemianowicach Śląskich stały się zaś wizytówką polskich misjonarzy. Na tle bezdyskusyjnego afgań- skiego sukcesu zaczęły się jednak rysować krajowe problemy. Dekadę 2004-2014 można określić jednym słowem – kontrast. Misyjny sukces oraz udana polonizacja nośnika kontrastowały bowiem z zadziwiającą niemocą wianuszka gestorów, w efekcie czego wojskowa część programu mocno oddaliła się od słowa „sukces". Podstawą problemów był wspomniany brak sił „śred- nich" w SZRP. Jednocześnie program pierwotnie rozpisany pod kątem utworzenia jednej – misyjnej – brygady wyewoluował w koncepcję wyposażenia trzech brygad. Podstawą takiej decy- zji był nie tylko „efekt skali" (im większa produkcja, tym niższy koszt jednostkowy), ale i konstatacja, że KBWP, jakim w isto- cie jest Rosomak z Hitfistem-30P, stał się jedynym nowo- czesnym pojazdem SZRP do przewozu i wsparcia żołnierzy na polu walki. Szczególnie mocny był kontrast z 40-letnimi BWP-1. Kwestia przezbrajania kolejnych batalionów napotkała jednak trzy (niezależne od przemysłu) problemy. Pierwszym były zmia- ny etatów batalionów i brygad. Bataliony piechoty zmechanizo- wanej na KTO przemianowano na zmotoryzowane, zaś ich struktura trzech kompanii po trzy plutony (każdy z czterema wozami) została zmieniona na czterokompanijną. W efekcie „stare" bataliony miały 39 wozów (plus wóz dowódcy), zaś nowe – 52 KTO plus wóz dowódcy. W efekcie pierwotnie szacowane ilości wozów były za niskie. Na to nałożyła się mija w Afganista- nie i Czadzie, gdzie wysyłanie pojazdów miało absolutny priory- tet, ale w efekcie opóźniało przezbrajanie jednostek krajowych. Do tego swoje „trzy grosze" dołożyła kuriozalna sytuacja z wer- sjami specjalistycznymi – w latach 2005 – 2014 opracowano i wdrożono tylko jedną z nich – wóz ewakuacji medycznej (!),od biedy za takową można jeszcze zaś uznać „spajko- busy" do przewozu obsad ppk. Sprawa braku „specjali- styków" obciąża wyłącznie konto MON, ponieważ aż do 2014 roku realnie nie robiono nic, aby takowe pozyskać. Programy Rosomak-WRT (Wóz Rozpoznania Techniczne- go), Rosomak-WPT (Wóz Pomocy Technicznej), Roso- mak-RSK (Wóz Rozpoznania Skażeń), Rosomak WD (wóz dowodzenia), Integracja wieży Hitfist-30 z ppk Spike, Rosomak R-1 i R2 (czyli wozy rozpoznawczy z wieżą Hitfist-30P), a nawet pozyskanie Ciężkich Kołowych Pojazdów Ewakuacji i Ratownictwa 2004-2014 Quo vadis gestorze? POJAZDY