Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/853192
właściwości wcale nie sprawiały, że lepiej go przyjmowano. Beret trzeba było w specjalny sposób ukształtować, a jego zakładanie i noszenie było generalnie mało wygodne w porównaniu z czapką. Na szczęście w warunkach polowych nadal można było nosić czapki. Co ciekawe, berety są nadal produkowane. kurTka Bdu – coat, cold weather, field, woodland camouflage pattern o numerze NSN 8415-01-099-7835 została wystandaryzowana 23 sierpnia 1980 roku. Kurtka miała identyczny krój jak wcześniejszy model w kolorze OG107 oznaczony M65. Wykonywano ją z tej samej grubej wodo- i wiatroodpornej satyny z mieszanki 50% nylonu z 50% bawełny, ale od teraz z nadrukowanym kamuflażem woodland. Z głównych cech kurtki należy wymienić zapinanie na zamek błyskawiczny osłonięty klapą na zatrzaski. Górne piersiowe kieszenie o konstrukcji miechowej oraz dwie dolne kieszenie wszyte do wnętrza kurtki, wszystkie zamykane na patkę z zatrzaskiem. Kurtka wyposażona była w kołnierz, którzy można było zamienić w stójkę zapinaną na rzep. W kołnierzu znajdował się suwak, przez który po rozpięciu można było wyjąć ze środka cienki wodoodporny kaptur wykonany z tkaniny składającej się w 80% z bawełny, a w 20% z nylonu. Rękawy wyposażono w specjalne patki osłaniające dłonie przed zimnem. Mankiety rękawów regulowane były na rzepy. Kurtka w talii regulowało się za pomocą sztywnego sznurka, który znajdował się wewnątrz, pod podszewką. U dołu umiejscowiono elastyczny, regulowany ściągacz. Kurtka BDU była zarówno elementem munduru BDU, jak i munduru zimowego. W trakcie jej produkcji zmieniło się tylko kilka małych detali, a niektóre zmiany były zależne od poszczególnych kontraktorów. Przede wszystkim niektóre najwcześniejsze kurtki BDU miały oba suwaki mosiężne i białe metki, co jednak nie było sztywną regułą, gdyż od początku produkcji stosowano też w kołnierzu suwak plastikowy. Mosiężny suwak główny pojawiał się do roku 1986, a po roku 1986 wszystkie kurtki miały już oba suwaki plastikowe. Przez cały okres produkcji, w zależności od roku i kontraktora, stosowano różne podszewki w kolorze oliwkowym. Początkowo były one wykonane z cienkiej bawełny w splocie oxford lub ripstop – lubiły się przecierać, zastąpiono je więc później mocno impregnowanym materiałem (80% bawełna, 20% nylon). Kolejną istotną zmianę w konstrukcji kurtki wprowadzono dopiero w kontraktach wykonywanych od 1999 roku, kiedy to zaprzestano wykonywania na końcach rękawów patek chroniących przed zimnem i zmieniono kształt patek z rzepem do regulacji mankietu na kwadratowy. Kurtkę BDU w kamuflażu woodland produkowano do 1 sierpnia 2006 w ramach kontraktu SPM100-05-C-1102. Najpopularniejszym producentem kurtek BDU był Golden Manufacturing Co. INC. buty Regulacja ar670-1 praktycznie z wszystkimi typami mundurów nakazywała jako podstawowe stosować czarne skórzane buty, tzw. combat boots. Każdy, kto nosił którąkolwiek ich wersję, wie, że w praktyce nie nadają się do wszystkiego. Żołnierze, którzy nie stacjonowali w klimacie tropikalnym ani arktycznym nie dostawali jednak zwykle innego niż standardowe obuwia, mogli jednak nosić inne buty zgodne z kontraktowymi typami lub po prostu buty kontraktowe, o ile sami je sobie kupili. Najczęściej dotyczyło to butów typu hot weather, zwanych potocznie jungle boots, które były tanie i łatwo dostępne. Żadne przepisy nie zakazały nigdy stosowania żadnego typu butów wyprodukowanych po roku 1967, dlatego nawet w po roku 2000 nie stanowiło problemu noszenie starych, poczciwych oliwkowych jungle, o ile ktoś posiadał nadal sprawną i nierozeschniętą parę. Podczas trwania interwencji w Afganistanie i Iraku na początku wieku dopuszczono też warunkowo używanie butów pustynnych różnego typu (a przede wszystkim kontraktowych) z woodlandowymi mundurami BDU. www.fragoutmag.com