Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/853192
w 1948 roku, a mimo to do początku lat 80. nie wprowadzono takiego umundurowania na szeroką skalę. I tak właśnie wyglądało umundurowanie US Army na początku lat 80. ProGraM battle dress systeM Aby zmienić sytuację i w końcu wyposażyć całą armię w nowoczesne mundury, w drugiej połowie lat 70. w departamencie obrony rozpoczęto program Battle Dress System (BDS), nad którym prace prowadzono w laboratorium Natick. Celem programu było opracowanie nowych mundurów lub dodatkowych systemów umundurowania dostosowanych do terenów leśnych, pustynnych i arktycznych. Efektem programu był szereg systemów umundurowania i nowych elementów wprowadzanych do użytku sukcesywnie w latach 80. Zasadniczym wynikiem prac były: mundur standardowy w kamuflażu leśnym (czyli BDU), oraz mundur pustynny Dessert Battle Dress Uniform (DBDU). Z uwagi na brak takiego umundurowania pierwsze do użytku przekazano mundury pustynne. Dostali je żołnierze wszystkich jednostek RDF jeszcze przed oficjalnym przyjęciem BDU do użytku w roku 1981. nowy Materiał nowy kaMuflaz W ramach projektu BDS zadecydowano, że mundury nowej generacji wykonane zostaną z nowatorskiego materiału. Przez lata obserwowano niedostatki bawełnianej satyny, mieszanki bawełny z poliestrem czy bawełnianego ripstopu. Problemem w przypadku czystej bawełny było jej przecieranie, spieranie i szybka utrata koloru, a w przypadku materiału z poliestrem – słaba oddychalność i przegrzewanie się użytkowników w słoneczną pogodę. Jednocześnie już od lat 60. produkowano umundurowanie zimowe z bardzo trwałego i odpornego materiału NYCO z 50% bawełny i 50% nylonu. Opracowano nowy, lżejszy 6,8-uncjowy materiał NYCO w splocie Twill [1], który w założeniach miał się sprawdzić w dowolnej strefie klimatycznej, gdzie tylko średnia dobowa temperatura powietrza przekracza 4ºC. W niższych temperaturach zalecano stosowanie umundurowania zimowego. NYCO całkiem dobrze sprawuje się w szerokim zakresie temperatur, jest bardzo miękkie i gładkie, ma tendencję do samoistnego rozprostowywania się w trakcie noszenia i dopóki nie jest zbyt agresywnie odwirowywane nie wymaga prasowania. Nie powoduje też nadmiernego pocenia ani obtarć, nie przykleja się też do ciała. Jednocześnie jest mocny, trwały i odporny na uszkodzenia oraz mechacenie. Biorąc pod uwagę wszystkie te zalety, założono, że wszędzie tam, gdzie potrzebny będzie kamuflaż leśny, zostaną zastosowane jednakowe mundury. W ogóle nie zakładano dalszej produkcji mundurów tropikalnych z bawełnianego ripstopu, co z perspektywy czasu okazało się założeniem złym.Opracowano również nowy wzór kamuflażu leśnego. Woodland Camouflage Pattern powstał przez powiększenie o kilkanaście procent wzoru kamuflażu ERDL, lekką zmianę kolorystyki plam oraz całkowitą rezygnację ze stref przejściowych między plamami kamuflażu. Ponieważ powiększono plamy, to nie cały rysunek znany ze wzoru ERDL mieścił się teraz na standardowej płachcie materiału – w kamuflażu woodland nie występują więc wszystkie kształty znane z ERDL. Paleta barw nowego kamuflażu obejmowała cztery kolory – jasną zieleń 354 (postrzeganą de facto jako piaskowy), . UMUNDUROWANIE