Frag Out! Magazine
Issue link: https://fragout.uberflip.com/i/949596
W ten sposób powstały wymiary form – głów dla trzech podstawowych standardowych rozmiarów Small, Medium i Large. Należy też podkreślić, że w analizie danych wykorzystano też początkową bazę danych podstawowych wymiarów 6600 żołnierzy i 500 lotników z pomiarów antropometrycznych z lat 1961 i 1966, natomiast pomiary wykonane na czaszy 3D po- służyły do dopasowania zebranych wcześniej czterech wymiarów do wyznaczonych przez maszyny wstęp- nych dziewięciu kategorii. Raport z prac przedstawio- no w roku 1974. Odstęp od głowy Kolejnym parametrem, jaki należało ustalić po wy- liczeniu trzech rozmiarów, było to, ile docelowy hełm powinien odstawać od głowy, żeby zapewniać ochronę balistyczną oraz wentylację i komfort termiczny oraz aby nie utrudniał on używania broni czy systemów łączności. Biofizyczne Laboratorium przy Arsenale Edgewood przeprowadziło badania na wytypowanych do badań dwóch typach tkaniny aramidowej (kevlaru) różniących się gęstością, które łączono pod wysokim ciśnieniem za pomocą żywicy. Badano ugięcie mate- riałów podczas ostrzeliwania ich specjalną amunicją symulacyjną przy energii, która nie powodowała prze- strzelenia danego materiału na wylot. Oceniono, że pod względem balistycznym potrzeba pół cala (około 13 mm) luzu pomiędzy głową a czerepem hełmu. Więk- szy odstęp był zbędny, gdyż jeśli odkształcenie było znaczniejsze, zwykle pocisk już penetrował każdy za- proponowany materiał. W badaniach wykorzystywano specjalnie zaprojektowaną amunicję kal. 22 wystrze- liwaną jako pocisk podkalibrowy z karabinka kal. 30. Komfort termiczny hełmu badano w Instytucie AIREM (Army Research Institute of Environmental Me- dicine) za pomocą specjalnego manekina zwanego copper man. Wykonany z miedzi manekin służył tam do badań odzieży, między innymi czapek. W badaniach posłużono się różnymi hełmami: piechoty, lotniczymi czy hełmem do futbolu. Przebadano też kilka hełmów z innych krajów. Sprawdzano skuteczność otworów wentylacyjnych oraz ewentualnego zwiększania lub zmniejszania grubości warstwy materiału balistyczne- go. Hełm na tym etapie nie miał jeszcze ostatecznego kształtu. Badania wykazały, że nie ma sensu dodawać otworów wentylacyjnych ani modyfikować grubości Pasek retention strap widziany od tyłu. Pasek mocowano na tylnej śrubie fasunku. W zestawie z paskiem znajdowała się specjalnie przystosowana do tego celu dłuższa śruba. Hełm PASGT w pokrowcu pustynnym w kamuflażu desert 6 color, w wersji przystosowanej do skoków spadochronowych. Hełmy w takiej konfiguracji używano w trakcie pierwszej wojny w Zatoce perskiej w 1991 roku. Warto zwrócić uwagę na specjalny pasek tzw. retention strap - „zajęcze uszy", który zapobiegał uderzeniu nosa skoczka przez hełm w momencie otwarcia czasy spadochronu. wyposażenie